Adje, eerste rechts boven, Michelke naast hem, Joke, eerste rechts onder.
Daar gaan we, Jo ( 7 ) Ad ( 6 ) en Michel ( 5 ), na Sinterklaas 1953 voor het eerst zes weken naar Bunde.
Een wereldreis in kinderogen, maar met uiteen lopende ervaringen.
Ad vindt het geweldig, Michel laat het gelaten over zich heen komen, en ik moet los gerukt worden van Moekes schort om al huilend de bus in te gaan.
Met een grote E.B.A.D. bus (Eerst Betalen Anders Druit) uit Beek worden we gehaald.
Voor in de bus staat een grote wit geëmailleerde emmer voor het overgeven met daarnaast een non met zwarte kap en witte rand.
Zodra de busdeuren sluiten wordt de non een schreeuwende ekster.
Nee, het wordt geen schoolreisje.
Het koloniehuis ligt tegen het Bunder bos en steekt afdalend vanaf de Kruisberg richting Maastricht, rechts statig boven de bomen uit. Het lijkt wel een kasteel, maar dan van Assepoester, blijkt achteraf.
Ad en Michel worden ingedeeld bij de groep kabouters, ik bij de zandmannetjes.
Naar Bunde komen kinderen uit Noord – Brabant en Limburg om aan te sterken. Veelal bleekneusjes, maar ook om moeders tot rust te laten komen. Dit laatste is in onze situatie van toepassing, negen kinderen en een baby op komst.
Mijn vader heeft onze ” vakantie” via de Staatsmijn geregeld. Hiervoor ben ik hem nooit dankbaar geweest.
De leiding van het huis is in handen van Duitse nonnen geholpen door lekenverzorgsters.
Alles in het gebouw oogt eng, een eetzaal zo groot als een voetbalveld en de enige plek waar we elkaar dagelijks zien.
Eetpannen waarin men van jou soep kan trekken, en dit direct na Sinterklaas en het verhaal van de drie kinderen die levend gekookt werden.
Een slaapzaal waar je in de nacht nooit je bed uit durft te komen.
Een speelzaal waar je nergens een veilig en geborgen plekje vindt.
Alleen het bos voelt vertrouwt, dit heeft iets herkenbaars en doet denken aan het Spaubekerbos, vlakbij Spaans, ons gehucht.
De dag begint elke morgen om zeven uur met wassen en het ochtend gebed, gevolgd door de H.Mis in de kapel.
Daarna het ontbijt, meestal van die dikke havermout pap. Eet je die niet op dan staat die s’ middags opgestijfd er weer.
Na het ontbijt bed opmaken, dit moet met uiterste precisie, zo niet dan wordt alles weer afgetrokken.
Kinderen met bedplas problemen worden gebrandmerkt met een rood – bruin zeil onder hun laken. Bovendien worden zij openlijk onder de aandacht gebracht van de droogliggers.
Het leren van marsliedjes tijdens het vele wandelen is de volgende activiteit.
“ Ik trek mijn wandelschoenen aan, en wandel overal. Want ik weet niet waar ik heen zal gaan, de wereld is van mij.”
Nou vergeet het maar. Slechts een paar hoge schoenen heb ik, en als ik overal zou mogen wandelen dan had ik nu mooi thuis gezeten.
Na het middagmaal om twaalf uur, bestaande uit stampotten en nog een stampotten, is het slapen tot twee uur.
Slapen lukt niet, maar er wordt gecontroleerd of je ogen dicht zijn.
De middagwandeling, twee aan twee in rij door de bossen en het dorp, waar geen vogel meer durft te fluiten vanwege het wandelschoenen lied biedt enig vertier.
Na het avondmaal, is het nog even spelen in de speeltuin.
Hierna wassen, tanden poetsen en stiekem water proberen te drinken bij de wasbakken die op een trog lijken.
Op de slaapzaal wordt na het avondgebed gezeten op je knieën afgeroepen wie er post van thuis ontvangen heeft.
Avond aan avond gaan voorbij en telkens kruip ik weer huilend onder de dekens barstend van de heimwee hopend op een kaartje van thuis.
Eenmaal mag broer Ad een boodschap van een zuster naar mijn groep brengen, als een bang aapje vlieg ik hem huilend om de hals en mogen we voor even bij elkaar zijn.
Iedere vrijdagavond gaan we allemaal naar de ziekenboeg.
De aanwezige ziekenzuster controleert ons dan op hoofdluizen, wratten en andere oneffenheden.
Sta je niet in het gelid dan zorgt zij door een venijnig knijpje in je bovenarm dat dit wel het geval is. Waag het niet te zeggen, zuster ik heb een blauwe plek op mijn arm.
Met Kerst krijgen wij ons eerste kaartje van thuis.
Een Zalige Kerstmis, voor Joke, Adje en Michelke.
Moeke en Pap.
Nou die Kerst is voor mij alles, behalve zalig.
Alle jongens krijgen die dag een donkerblauw uniformpje aan met korte broek dat omhoog gehouden wordt door bretels met daaroverheen een spencer.
Het ontbijt begint feestelijk, op ieder bord een speculaaskrans met chocolade groene hulstblaadjes en besjes van rode suiker, bovendien is er warme chocolade melk bij het brood.
Na het ontbijt moet ik echter poepen en het lukt me met geen mogelijkheid de bretels los te krijgen, het resultaat alles in mijn broek, een regelrechte ramp.
Juffrouw Ria, de reddende engel en gelukkig geen non stopt mij voor het eerst in een echt ligbad en zorgt ervoor dat ik weer geheel in ornaat te voorschijn kom.
Bovendien mag ik even in haar recreatie ruimte op verhaal komen. Er staat een bankstel, kerstboom, radio en piano. Even voel ik me thuis in Spaans maar dan zonder piano.
Begin februari 1954 worden we thuis ontvangen met beschuit met muisjes, ons broertje Tonny is geboren en Moeke moet beloven ons nooit meer naar Bunde te laten gaan, maar dat pakt anders uit.
De tweede keer naar Bunde ongeveer een jaar later word ik ingedeeld bij de groep ”De Merels”, deze periode weet ik mij niet goed te herinneren, waarschijnlijk verdrongen.
Wel herinner ik me mijn eerste toneelrol in het spel Repelsteeltje. De hoofdrol krijg ik niet en dat kan ik maar moeilijk verkroppen. Mijn rivaal slaapt in het bed voor me op de slaapzaal.
Tijdens de middagrust wip ik zijn lange kousen over het hoge hoofdeinde van het metalen bed in zijn gezicht. Een roep van hem, zuster hij plaagt me, heeft tot resultaat een aantal flinke kletsen op mijn billen met de aanwezige gymschoenen onder mijn bed.
Drie en dertig jaar later leer ik vriend Rob in Geldrop kennen en delen we samen ieder vanuit zijn eigen herinnering het jeugdtrauma Over Bunde.
Er is geen woord gelogen blijkt uit de uitwisseling en zelfs broer Ad uit Australie voelt nog ondanks de vele warmtes daar het zelfde koude gevoel van Overbunde.
207 reacties
Comments feed for this article
december 19, 2008 bij 11:41 pm
J. Groenhart
Omstreeks 1948 behoorde ik ook tot de witneusjes die, komende uit Amsterdam, naar Bunde moesten om aan te sterken. Mijn herinneringen van het koloniehuis behoren echter tot de prettigste van mijn jeugd. (Waarschijnlijk, omdat thuis ik opgebracht was met broodpap.) De Foto’s doen mij daarom een groot plezier. Uit Jo’s verhaal herken ik veel. Mijn moeder had drie kinderen. Zij moest met vijf gulden steun in de week rondkomen Mijn vader was om destijds veel voorkomende reden afwezig. Mijn herinneringen over de kinderkolonie beginnen met het innaaien van naammerkjes in alle kledingstukken. Uiteraard hoorde ik (geboren in 1941) tot de bedplassers en weet nog alles van het piszeiltje en het ’s nachts wakker gemaakt worden om te plassen of te wassen. De omgeving van Over Bunde was destijds schitterend te noemen. Vooral het bos wat bij de kolonie hoorde was vrij ongerept; het water in de beken helder en drinkbaar. De wandelingen langs het Geuldal naar Valkenburg staan mij nog helder voor de geest. Al met al koester ik mijn prettige herinnering aan Bunde.
december 20, 2008 bij 3:26 pm
jopinxt
Beste meneer Groenhart,
Dank voor uw ervaring in koloniehuis Overbunde.
Vanuit uw thuissituatie zal het inderdaad een verademing zijn geweest.
Het is goed dat een ieder zijn eigen beleving weer geeft, dit zorgt er voor dat mijn beleving niet alleen als enige waarheid geldt.
Op http://www.jeugdsentimenten.nl kunt u over koloniehuizen
mijn verhaal ook lezen maar ook de vele reacties zowel positief als negatief.
Veel lees plezier.
Groeten,
Jo
april 24, 2013 bij 1:58 pm
Els. Mijn facebookpagina "Wij en Geulle.
Hallo Jo, ik doe dit even via deze site, want ik weet niet hoe ik U anders moet benaderen.
Ik ben zo vrij geweest om Uw verhaal op facebook te zetten. Namelijk op de facebook pagina https://www.facebook.com/browse/admined_pages/?id=100004831120422#!/pages/WIJ-EN-GEULLE/101429656703724 Bent u hier op tegen, laat het mij dan even weten. Met vriendelijke goet. Els.
december 18, 2010 bij 5:20 pm
Simon Ruskauff
” De omgeving van Over Bunde was destijds schitterend te noemen. Vooral het bos wat bij de kolonie hoorde was vrij ongerept; het water in de beken helder en drinkbaar. De wandelingen langs het Geuldal naar Valkenburg staan mij nog helder voor de geest. Al met al koester ik mijn prettige herinnering aan Bunde”
Ook ik heb dat zo ervaren, hoe triest het voor de anderen ook is die er trauma’s van hebben overgehouden.
Zie mijn reactie van 13 dec. j.l.
Simon
oktober 13, 2017 bij 9:24 am
Tilly Stein
Wij hebben ook niet zo’n goede herinneringen aan Overbunde 1954.. Mijn zusje Jeanny en ik moesten ook in de grote vakantie voor 6 weken naar Overbunde. Dan had mijn moeder wat rust en met hulp van de huisarts konden we naar Overbunde. In die tijd verhuisde wij naar een andere woning vanwege plaatsgebrek. wij komen uit een gezin van 5 jongens en 6 meisjes.
Gelijk in september kregen we bij de havermoutpap de levertraan . Toen Jeanny die niet verder wilde opeten hebben we alles verdeeld over de borden die nog op tafel stonden want eerder mochten wij dan niet van tafel.. Dus……………..haar bord was leeg.
Op een dag kwam een nieuwe groep aan en Jeanny hielp een nieuwe hoe ze haar bed moest opmaken waardoor zij haar eigen bed niet op tijd klaar had. Zij werd gestraft met een flink pak slaag, ik dacht met de liniaal. Ik stond buiten op haar te wachten. Ik weet nog goed, het was het kantoortje bij de wasruimte. Ik hoorde haar hard gillen van de pijn. Later in de week ging een groepje een dagje weg en wij mochten voor straf niet mee..
Elke avond rond 12.00 uur werden we wakker gemaakt en moesten slaapdronken verplicht naar de WC.
Zowat alle Kinderen uit het noorden hadden een streepje voor, waarom weet ik niet. Meer weet ik me eigenlijk niet meer te herinneren.
Het klopt ook dat de uitgaande in binnenkomende brieven eerst door de nonnen werden gelezen!
januari 24, 2009 bij 7:52 pm
hennie
6 WEKEN OVERBUNDE!!! MIJN ZUS WIL ER NOG STEEDS NIET OVER PRATEN.
maart 30, 2009 bij 10:44 pm
Anka
Hallo Jo,
Net zoals u en de zus van Hennie, heeft mijn vader verschrikkelijke herinneringen aan Overbunde.
Vandaag moest ik eraan denken en ik ging op google kijken, want ik weet helemaal niet wat het is. Alleen uw site kon me wat meer vertellen.
Ik ben nu 30 jaar. Mijn vader is 60. Hij is dus van 1948, wanneer hij er gezeten heeft weet ik niet. Nooit, nooit wil hij erover praten. Mijn vader drinkt slechts enkele keren per jaar, meestal op verjaardagen, en als hij dan gedronken heeft probeert hij er heel emotioneel over te praten. Altijd weer. En klapt dan dicht.
Een keer zaten we in de auto en zagen enkel een plaatsnaambordje met de naam “Bunde” erop, en zelfs dat werd hem teveel.
Wat zou er toch gebeurd zijn??
maart 28, 2014 bij 5:01 pm
marijke
nu ik dit lees komen de tranen weer in mijn ogen ik ben ook in bunde geweest en zat natuurlijk bij de meisjes ik kan in het kort niet verwoorden wat je mee maakt en je verstopt het diep in je als kind wanneer je thuis komt
wil je het allemaal vergeten.
ben het twee jaar geleden een beetje gaan vertellen tegen mijn kinderen en broer en zusjes die wisten ook van niets . nu ga ik het allemaal pas verwerken zodoende kom ik op deze site terecht.
groetjes Marijke
maart 19, 2016 bij 7:14 pm
V
Hallo Anka,
Mijn vader is ook van 1948 en heeft daar gezeten. Toen hij eruit kwam was zijn vader overstuurd, omdat hij zijn zoon niet meer herkende. Hij vroeg zich af wat ze met hem daar hadden uitgespookt. in ieder geval was de ervaring niet plezierig en heeft hij er een trauma aan overgehouden. Ook hij vertelde er nooit over. Zeer herkenbaar uw verhaal. Mvgr V Dudek
maart 30, 2009 bij 10:46 pm
Anka
ps Hoe komt u toch aan die foto’s??
Woensdag ga ik ze aan papa laten zien, als hij langskomt. Heeft u er meer?
juni 5, 2009 bij 11:01 pm
jopinxt
Dag Carolina,
Je reactie is duidelijk. Soms kon je verstikkend geen pap meer zeggen. Schrijven lucht dan hoe oud je ook bent op.
groeten, Jo
juli 7, 2011 bij 12:33 pm
ben
ja
september 28, 2009 bij 7:30 pm
F.Bleij
Ik ben najaar 1948 in Bunde aangekomen met de trein uit Rotterdam in de trein een vriendje gemaakt een zekere Leo uit den Haag. Gelijk bij binnen komst werden wij gescheiden omdat Leo al 8 was en ik pas in december 8 jaar werd. Namen van nonnen weet ik niet meer wel van 2 leken zusters. Juf. Schaap en juf. Muller. Deze laatste heeft het enigste speeltje afgepakt dat ik bezat, een dobbelsteen in de vorm van een tolletje gemaakt door mijn vader. Juf. Schaap heeft het gepresteerd een onderbroekje wat je binnenste buiten over het voeteneind moest hangen, het werd gecontroleerd op strepen, bij een jongen die astma had op zijn neus te duwen. Ook moest je bij aankomst een briefkaart naar huis sturen, met potlood geschreven, dat je goed aangekomen was. Ik had geschreven dat ik het niet leuk vond en papa maar moest proberen of het maar voor drie weken hoefde in plaats van 6. Ik moest s-avonds uit bed komen de kaart werd uitgestuft en ik moest opnieuw schrijven dat ik het wel leuk vond. Wanneer er een reunie komt van mensen uit deze tijd zal ik zeker komen. Wie weet leeft juf Muller nog dan kan zij alsnog mijn tolletje terug geven.
september 29, 2009 bij 6:39 pm
jopinxt
Beste meneer Bleij,
Wat een verhaal. De emoties zijn nog voelbaar na al die jaren. Gelukkig ligt die tijd ver achter ons, maar het verdriet wat aangedaan is blijft voelbaar.
Samen delen op schrift kan deels verzachten.
groeten
Jo Pinxt
oktober 31, 2009 bij 3:16 pm
Kees van den Brink
Twee weken terug ben ik bij het huis Overbunde geweest (wat er nog van staat). Van de tijd dat ik er een keer geweest ben weet ik helemaal niets meer, het enige wat ik nog weet is dat je bij het huis vandaan de trein kon zien. Als ik nu de verhalen lees op internet, ben maar eens gaan goolge en kwam jou site tegen, weet ik waarom. Het is voor mij één groot zwart gat. Ik ben ook 3 keer in Mooi Gaasterland geweest daar weet ik nog een heel klein beetje van. In de periode ‘59 tot ’64 ben ik 1 keer in Overbunde geweest. Ik heb tot mijn 14e jaar astmatische bronchitis gehad. Jaren dacht ik dat mijn jeugd daardoor allen niet leuk was, dat betwijfel ik nu sterk. Al jaren ben ik op zoek waarom ik niet lekker in me vel zit. Ik begin nu te denken dat de koloniehuizen een veel vervelender invloed hebben gehad dan ik dacht. Vanochtend heb ik twee uur liggen huilen in de armen van mijn vrouw omdat er kennelijk wat los begin te komen van die tijd. Erg vind ik dat niet want ik wil nu wel eens af van die ballast.
Wie kan zich nog iets herinneren van Kees van den Brink uit Blaricum?
oktober 31, 2009 bij 4:06 pm
jopinxt
Beste Kees,
Inderdaad uithuilen en daar nieuwe energie uithalen, alleen maar goed. Vanuit het verleden kan ieder van ons leren dat we in het nu daar anders mee om willen gaan.
Een goede toekomst samen en dank voor je schrijven
groeten
Jo Pinxt
november 1, 2009 bij 10:15 am
Ton Kooremans
Moet 1957 of 1958 geweest zijn dat ik als bleekneusje met de bus naar huize overbunde moest om groenten te leren eten…..wat ik nog erg goed weet is dat ik bij het eerste avondeten zeker ’n uur met bord bonen alleen aan de tafel moest blijven zitten. Mocht pas weg als alles op was…
De vele lange wandelingen, het zonder vader en moeder zijn en de toch wel duidelijke aanwezige strenge zusters ben ik nooit vergeten.
Helaas geen enkele foto maar nog wel kaart van zwembad in de tuin van bunde die ik aan mijn zus stuurde. (kan deze altijd nog plaatsen)
Namen zeggen me niets meer denk ik, is natuurlijk ook halve eeuw geleden !!
Ton (Tonnie vroeger) Kooremans
november 1, 2009 bij 10:17 am
Ton Kooremans
Vergeten erbij te zetten dat ik uit Breda kom, woonde toen in de gravestraat…
december 24, 2010 bij 11:07 pm
ed tilleman
Ton heb jij daar gelijk met jan en eddy tilleman gezeten
februari 20, 2012 bij 12:24 pm
Ton kooremans
Hoi Ed, durf het niet zeker te zeggen…maar denk het wel.
Leuk om je te spreken trouwens…zie je misschien op 14 april bij de reunie ?
december 3, 2009 bij 6:25 pm
John Hendriks
Het gekke is dat ik eigelijk helemaal niets meer weet over Overbunde. Wel weet ik nog dat ik vanuit Breda, met een trein daar naar toe ben gegaan. Wat was ik in die tijd. Een lange slungel en zo mager als een pier. De huisarts heeft gezorgd dat ik naar die kolonie kon gaan. Ik lees in verhalen dat er kaartjes en brieven geschreven zijn. Ik kon toen helemaal niet schrijven. Ik was een snotter van ongeveer 5 jaar. Wel weet ik nog iets van een sinterklaasfeest, een speeltuin, een eetzaal. Ik kan er dus niets overschrijven of het nou slecht of goed is geweest. Ik heb mijn verhaal gemaakt en deze is te lezen op mijn site. Het zal er best streng geweest zijn, dat geloof ik wel. Maar het zal volgens mij geen horror geweest zijn. Als je al het schrijven, dat op het internet te vinden is over deze kinderkolonie. Weet eigelijk niemand hoe het destijds is verlopen. Jaren geleden had ik al eens wat geschreven. Nu heeft iedereen van elkaar af gekeken hoe het had kunnen zijn.
december 4, 2009 bij 12:05 pm
jopinxt
John,
Je hebt wel erg veel tekst van mij “geleend” over je verhaal betreffende Overbunde.
De verzameling foto’s mag er zijn maar ook daarvan heb je veel geleend.
Beter is het een verhaal te schrijven, dat berust op eigen feiten en niet op vergaren via internet. Jij beticht schrijvers over hun ervaringen van Overbunde als na apers.
Voor mij ben jij hier het ultime voorbeeld van.
groeten,
Jo Pinxt
december 11, 2009 bij 12:08 am
Rianne Smits
Eind jaren 60 (68-69) heb ik gewerkt in huize Over Bunde, als kinderverzorgster, met schrik lees ik deze verhalen.
Voor mij was het ook niet allemaal “rozegeur en maneschein” Vooral sommige nonnen konden voor ons “burgers” moeilijk doen en zijn, vooral als je een “noordeling was” net als ik (terwijl ik uit Tilburg kwam). Toch heb ik nooit gemerkt dat het voor de kinderen zo’n vreselijke tijd was. Als ik daar debet aan ben geweest, dan daarvoor mijn excuus.
Rianne (van Erven)- Smits
december 11, 2009 bij 2:43 pm
jopinxt
Beste Rianne,
In de jaren dat jij werkzaam was als leidster was er al veel ten goede veranderd. En ik herinner mij uit mijn tijd een zekere juffrouw Ria, dit was een schat van een leidster.
Koren en kaf dienen gescheiden te blijven.
maart 9, 2010 bij 12:46 pm
Henk
Goedemiddag,
Juffrouw Ria,
Inderdaad een schat van een mens, ik zat in verbunde van 1975/1979.
Juf Ria was toen leidster van de groep Zwervers, ik ben daarna na de groep de Merels gegaan, dat lag er naast.
Met vriendelijke groet,
Henk. den Engelse
Stellendam
oktober 4, 2010 bij 1:21 pm
Marianne Kessels
vanaf 1968 t/m 1971 heb ik in huize overbunde intern gezeten,
jammer genoeg ben ik de namen van mijn mede bewoners vergeten,
maar ik wil graag met iemand van hen in kontakt komen, mocht U mij nog kennen graag met mij kontakten.
wat ik nog weet zijn de namen van de leidsters en dat zijn zuster Theresia
juffrauw Marij en Juffrauw Elly, weet iemand nog van hen.?
mijn telefoon nr is 06-16454004
juli 7, 2011 bij 12:26 pm
ben
hallo marianne . ik ben op zoek naar namen in de tijd dat ik er verbleef ,, 1966 /1970.. mijn nachtmerrie. een vreselijke story zal ik hier even achterwege laten .ik zal je bellen als je het goed vind .gr ben
december 15, 2009 bij 6:33 pm
Saskia
Hallo Jo,
Ik ben al een tijdje bezig met de genealogie van mijn familie.
Nu vraagt u zich misschien af “wat heeft het koloniehuis daarmee te maken?”
Dat zal ik proberen uit te leggen.
Mijn voorouders zijn omstreeks 1778 naar Bunde getrokken en daar is onze familie gebleven tot in 2003 toen mijn opa overleed.
Tot op heden woont nog een dochter van hem in Bunde en een zoon heeft nog een zaak in Bunde.
Na wat gezoek naar de geschiedenis van Bunde kwam ik op uw site terecht.
Nu is mijn vraag : hoe kom ik erachter of wellicht mijn vader (geb. 18-08-1946) en eventueel zijn broers of zussen daar hebben gezeten?
Zijn er nog lijsten of aktes ervan terug te vinden of wellicht weet iemand anders of ze daar zijn geweest.
Mijn vader heet Mathias Jozef Hubertus, afgekort tot Jeu Lemmens.
Hoop dat men de tijd die men daar heeft gezeten enigzins kan verwerken.
Met vriendelijke Groet,
Saskia Lemmens
december 15, 2009 bij 10:36 pm
jopinxt
Beste Saskia,
Helaas kan ik je niet verder helpen. De naam Jeu Lemmens zegt mij wel iets,maar dan vanuit de lagere school.
Misschien kan de gemeente Bunde wellicht verder helpen.
groeten jo
december 29, 2009 bij 12:54 am
Cees van Zoelen
Hallo Jo (ik denk dat je zo heet)
Tot twee maal toe ben ik al mager dorpsjochie, ik kwam uit Bussum, in Overbunde geweest en kan niet anders zeggen dat ik er een heel plezierige tijd heb gehad. Een van de keren dat ik daar geweest ben was in 1953. Het zal rond pasen geweest zijn. Ik heb daar twee groeps-foto’s van en wil daar best een kopietje van maken.
Een aantal jaren geleden ben ik ooit door iemand benaderd die een boek over die tijd wilde maken en of ik daar mijn fotomateriaal ter beschikking voor wilde stellen. Ik ben daar verder niet op ingegaan omdat de man die contact met mij zocht zijn werkelijke naam niet wilde noemen, wat natuurlijk heel vreemd was.
Met vriendelijke groet
Cees van Zoelen
mei 15, 2010 bij 9:19 pm
Hubert
1964 Drama ik moes naar Bunde.Vraag niet waarom ik weet het nu nog niet . 40 jaar later.
Leuke tijd NEE .
Men kan zich niet voorstellen bijna 2 dagen achter een bordje gries troep pap.
Ik werd in die jaren in Bunde alleen maar agressiever en agressiever.
Ik geloof dat Ik en mijn vriend toentertijd en NU nog steeds ” Ton ”
de eerste kinderen die ooit daar zijn weggelopen, ik geloof we hebben meer dan 24 uur gelopen een maal thuis aangekomen heeft vader van “Ton ” mij nog op brommer naar huis gebracht .Enn maal bij mij thuis Ouders waren natuurlijk blij , dat we heelhuids thuis waren gekomen .Nog geen 5 min later stopte er een klein groen Dafje bij ons huis .En jawel hoor dat waren de Nonen van Bunde .Ik ga liever niet in details wat er gebeurde met ons toen we terug in Bunde ware aangekomen.
Dit verhaal heb ik jaren geleden al verteld aan Politie .
Ik heb medelijden met de mensen die er een slechte tijd hebben gehad “praat er over ” JA DAT HELPT .
Tuurlijk zijn er leuke dingen geweest , de meeste Juffs waren leuk .
Wandelen in bos . Knutselen .sporten etc dat was wel leuk .
Ja met vriend Ton heb ik het vaak over Bunde .
Namen ja sommige weet ik nog Juff Corrie ,,, Annemarie Juff Ellie { mijn lievelings juff } Ik zou haar ook nog mijn verontschuldiging willen aan bieden .Omdat ik bij haar toen ben weggelopen,en ik kan me voorstellen dat zij er behoorlijk van langs heeft gekregen.
DUS juff ELLIE hierbij Sorry .
Ow ja ik had er toen ook een vriendinnetje Sjanie { leuk meisie met pijpenkrullen } .ze zat in de tijd dat ik er was op school in het dorp,ze was ook iets ouder dan wij .
Ik was 10 of 11 geloof ik .
Ik zat toen bij de voetballers en zij tieners geloof ik .
Zelfs ben ik met Ton op een nacht van de voetballers slaapzaal naar de Tieners slaapzaal geslopen .
Maar helaas dat was naderhand niet zo slim geweest 2 nonnen hadden ons gezien.{ dus ik denk wel zeker een uur onder de koude douche }
De dag erna op kantoor van moeder-overste ,we moesten een brief sturen naar onze ouders .
Het werd door moeder-overste gedicteerd { ik begreep er niks van wat er stond } iets met onzedelijke handelingen hahahahahahaha nu weet ik wat dat is maar toen ??????????? .hey non ik was 10 of 11
Maar goed ik kan nog veel meer zeggen maar ik laat het hierbij .
Groetjes Hubert
juli 29, 2010 bij 6:25 pm
Jan Roosen
Hoi allemaal,
Ben twaalf weken,1953-54,in het zg.RK. koloniehuis Overbunde in Bunde, vastgehouden,had erg heimwee, hetgeen naar mijn ouders werd verzwegen.
Alle, nu onvoorstelbare, negatieve verhalen op het internet, kan ik onderschrijven,zelfs nog erger. Regelmatig nog, denk ik er met een slecht gevoel aan terug. Het was een ellendige tijd met later een slechte invloed.
Hoe kon zoiets met toch kwetsbare kinderen gebeuren, hadden die nonnen dan helemaal geen verstand en gevoel?.
Groeten,
Jan Roosen.
september 25, 2010 bij 9:37 am
jos van gurp
rond 1948 ben ik ook voor 3 maanden in kolonie Overbunde geweest.
Ik weet daar niets meer van . geb. 18-3-1939.
Zou graag iets meer willen weten over die tijd en misschien zijn er nog lotgenoten?
november 29, 2012 bij 7:28 pm
J. Groenhart
Hallo Jos van Gurp, Omstreeks de zelfde tijd (1948) ben ik ook in Overbunde geweest. Het is inmiddels al meer dan 60 jaar geden en nog in de tijd van het rijke Roomse leven. Er staat mij vanaf binnenkomst nog veel voor de geest over de kolonie. Negatieve dingen kan ik mij niet herinneren. De voornoemde eetzaal was een ruime gezellige eetkamer waar de nonnen het eten serveerden en rondgingen met grote geëmailleerde kannen met melk. Ik ben uit 1941. Wellicht hebben wij er tegelijkertijd gezeten. Het is de verwende babyboomgeneratie die negatief over Bunde schrijft. Maar tsja, zij hadden de oorlog niet meegemaakt (lachen). Met onze leeftijd zal jij ook wel zien wat zij en onze kinderen van ons mooie land gemaakt hebben; of je moet van Amsterdams marmer (beton) houden. Het Overbunde-koloniegebeuren heeft mijn leven positief beïnvloed. Hopelijk hoor ik nog iets van Je. Met vriendelijke groet, Joop
november 29, 2012 bij 10:36 pm
Fred de Roode
Beste meneer Groenhart, ik ben zo,n verwende babyboomer, die rond 1958 a 1959 in Overbunde is geweest. Ik ben ook in andere koloniehuizen geweest en heb daar best naar mijn zin gehad. Alleen Overbunde met die vreselijke nonnen ervaar ik als zeer negatief. Wij zijn in die zes weken maar 2 x in die inderdaad hele mooie bossen geweest. ( ik heb ze pas geleden nog opgezocht, om van die 2 dagen van de zes weken de enige positieve herinneringen op te halen). Ik vind echter die opmerking van verwende babyboomer niet gepast. Wij hebben welliswaar niet de oorlog meegemaakt maar wel de wederopbouw periode na de oorlog. Toen was echt in de volksbuurt waar ik ben opgegroeid armoe troef. Daarom vind ik best terecht dat die verwende babyboomers best kritiek mogen opperen. Tot Slot Ik vond Overbunde heel verschrikkelijk.
juni 21, 2013 bij 8:57 am
Lieselotte van Eckendonk
Hallo hr Groenhart.
Dat u andere ervaringen over overbunde heeft is voor u alleen maar fijn .Maar dat u van de negatieve verhalen zegt dat ze van de verwende babyboomgeneratie zijn vind ik niet juist.Ik ben van 1940 uit Den-Haag heb bombardement Bezuidenhout meegemaakt, de hongerwinter met gaarkeuken aardappelschillensoep. Dus geen verwende babyboomkind en dan als toegift in1946 zes weken Overbunde VRESELIJKE TIJD met overgeefsel weer opeten ,erger als aardappelschillensoep.
Fijn dat u anders ervaren heeft.
Vr. Gr. lieselotte van Eckendonk.
juli 2, 2013 bij 4:10 am
Gerardus
Geachte domme groenhartige eikel, u moet zelfs lachen, zoals blijkt, met de ellende van anderen. In Hitler-Duitsland waren ook ‘enkelingen’ van het verkeerde soort die het ‘zo goed’ hadden gehad’. Tegenwoordig zijn er zelfs fascistische kardinalen die de Holocaust ontkennen. In het licht van uw reactie hier kwalificeer ik u onder deze laatste categorie. Gerardus.
augustus 10, 2014 bij 1:19 pm
Lieselotte van Eckendonk
Ik ben van 1940 en in 1946 als bleekneusje uit Den- Haag voor 6 weken naar Bunde geweest.Alle negatieve verhalen kloppen zo heb ik het ook ervaren.Mijn verhaal staat er ook tussen.Ik snap niet dat die ellende zolang heeft kunnen doorgaan.vr.gr. Lieselotte van Eckendonk.
september 30, 2010 bij 11:18 pm
Jutka
Beste mensen,
Kan iemand meer vertellen over de zomer van 1978? Ik zat er toen 6 weken met mijn broer omdat mijn moeder de scheiding met mijn vader zo kon verwerken. Bovendien kon ze wat zaken regelen zoals de verhuizing.
Ik herinner mij hier nog veel van. We mochten om de week een weekend naar huis en als we dan weer teruggingen, met de trein, soms met de auto, dan hingen we bij het afscheid aan onze moeders benen geklemd.
We vonden het er doodeng.
Of hebben we de ellende van onze voorgangers gevoeld?
Mijn broer heeft er denk ik het meeste last van gehad. Hij vervloekt er mijn moeder nog steeds om.
Het was er heel streng.
Ik ben 1 keer door een soort verpleegster geknuffeld, op schoot genomen. Dat was even een weldaad. Bedankt daarvoor.
Er was een slootje met kikkerdril en kroos, we wilden daar altijd graag gaan spelen. Dat mocht niet, we kregen er flink straf voor.
Het eten, dat moest je opeten.
Gymmen was in een grote kerkelijke ruimte.
We zijn een keer hard naar buiten gerend, mooi weer en roken onze kans. Ik ben toen gevallen en had een gat in mijn knie.
Kan iemand ons toevallig herinneren?
We hebben toch geen alledaagse namen. Ik heet Jutka (spreek uit Juutka) en mijn broer Mari. We waren toen 5 en 6 jaar.
Alvast bedankt voor jullie reactie.
oktober 7, 2010 bij 1:56 pm
Marianne Kessels
een correctie ik was daar van 1969 t/m 1972. Was toen 11jaar
t.a.v. Rianne (Erven Smits)
Ik las dat u in dezelfde periode gewerkt had.Kunt U mischien helpen met
met mijn zoek poging van mede bewoners. mijn emailadres is:crond@live.nl
tel nr 06-16454004
januari 16, 2011 bij 5:42 pm
Rob A
In welke groep zat je destijds ??
oktober 23, 2010 bij 7:47 am
alex van de zand
Ik ben in 1957/58 een aantal weken in overbunde geweest en zoals veel anderen heb ik ook slechte ervaringen.Ik ben nu bijna 60 en alles komt weer naar boven,ik heb het altijd maar weggeduwd.Ik ben onder behandeling bij een psycholoog en nu begint de puzzel in elkaar te vallen.Ik ben zelf vrij gesloten en kan me moeilijk uiten en dit alles heeft te maken met overbunde waar ik werd gekleineerd.Ik ben bijna doodgegaan van de heimwee,had de laatste paar dagen dat ik daar hoge koorst en ik was erg ziek.Gelukkig heeft een tante van me mij daar zien liggen, en die heeft mijn ouders gewaarschuwd dat ze mij zo snel mogelijk moesten weghalen.Ik kan er een boek over schrijven over alleswat ik daar beleefd en ervaren heb.Ik hoop dat er mensen zijn die hierop reageren.
Alex van de Zand.
juli 31, 2013 bij 5:02 pm
Maria
Hallo Alex,
ik was daar ook in 1958 ik was toen 7 jaar.
En heb er ook verschrikkelijke herrinneringen aan!
Ik wil er niet verder over praten, maar ik hoop voor je dat het allemaal weer goed met jekomt.
Ik zou graag weten of iemand mij nog kent, ik ken niemand meer.
Allemaal verdrongen denk ik.
Groetjes van mij Maria.
e.mail adres…marodin1@home.nl
november 7, 2010 bij 2:06 pm
Karin van der Velde
Ik heb in 1967 in Overbunde gezeten. Een jaar lang. Ik was 10 jaar. Diverse herinneringen heb ik daaraan. Maar geen fijne. Ik weet nog dat een meisje (volgens mij) Maud uit Den haag of omgeving alleen maar bezig was weg te lopen.
Ik zat in de groep tieners. Iedere dag die vieze lauwe melk met vellen moeten drinken en zoals velen al schreven…het verplichte eten.
Ik heb ook een hele lange tijd alleen op de ziekenboeg gelegen. Niemand mocht me op komen zoeken. Ik lag daar maar te liggen en te kijken naar de sneeuw (rond carnaval was toen een hevige sneeuwval).
Nooit privacy hebben. Zelfs”s nachts niet.
Ik heb er ook geen goede herinneringen aan. Alleen kan ik me als iets leuks herinneren adt we een keer een nacht wandeling heb gemaakt.
Zijn er nog meer mensen uit die periode die bij mij in de groep zaten?
september 13, 2013 bij 2:14 pm
Joke Verkolf
Beste Karin, ik heb in de periode 1966-1967 in Overbunde gezeten tot 6 mei 1967. Vanaf 27 dec. 1966. Ik ben inderdaad altijd bezig geweest met weglopen maar ik heet Joke en geen Maud. Ik kom wel uit Den Haag. 1x bezoek in 4,5 maand. Zat volgens mij bij de Zonnebloemen. Juffr. Hannie, Silvestra, Zuster Bonnifatius en Zuster Etna (school).
november 12, 2010 bij 11:53 am
Jose Tames
Hoi allemaal,
Kwam per toeval op deze site en heb als 9 jarige 6 weken in Bunde mogen verblijven. Heb het merendeel verdrongen, doch als ik er nu aan terug denkt overvalt me een verschrikkelijk gevoel van heimwee en eenzaamheid. Ik was heel bang dat ik er niet meer weg kwam, voor mij gevoel was het het einde van de wereld. Eenzaamheid en angstgevoelens overvallen me als ik aan die periode terugdenk.
Was daar volgens mij in zomer 1960 of voorjaar 1961.
Lieve groet,
Jose
februari 17, 2012 bij 4:22 am
elly schellekens van kessel
ik elly van kessel heb ook drie maanden in over bunde gezeten ik leef zeer met je mee heb ook een processie mee gelopen . heb heel lang in de ziekenboeg gelegen, had hele erge heimwee en mocht niet naar huis angstgevoelens en eenzaamheid heb ik ook nog veel last van ,ik denk er best nog veel aan . ben er drie jaar geleden nog eens weesten kyken ik herrinder my nog steeds een ronde deur , en die stond er nog steeds,
ze waren er apartementen aan het maken ik stond nog met knikkende knieen en een bonzend hart te kyken. ik was volgens my daar voorjaar 1962 groetjes elly
november 22, 2010 bij 12:07 pm
marleen
De dag toen mijn iets oudere broer veterlda dat ik naar Bunde moest omdat ik altijd hageslag op de boeterham deed.Ik was amper negen jaar .het in de jaren 1959-1960,Leuk was dit niet mijn ouders bevestigde het met dat ik dan beter ging eten..Ik had nog 4 broers en een zusje.
De week erna werd ik met mijn vader op de brommer naar de bushalte in Brunssum gebracht.Even zwaaien en daar zat ik dan.Er zaten veel kinderen in de bus.Ook die al naar huis gingen.In Heonsbroek 4 km van mijn woonplaats stapte nog twee meisjes in.Dan ging het richting Bunde,De kinderen die naar huis gingen waren vooral druk aan het praten.Ze vertelda dat het helemaal niet leuk was in bunde.Je kreeg er iedere dag pap dan vanile of brinta of havermout.en met vel..BRR dacht ik nog ,,ik was stil en zei niets..In Bunde aan gekomen stond een zuster op de trap en zei ,”wie ouder is dan zeven jaar ,gaan daar stan en ze wees in een richting..Ik ging er ook staan.Ineens merkte ze mij op.”Jij daar,Jij niet.Ik kan wel meer schrijven ,,en ga dat ook doen groetjes Marleen
augustus 18, 2013 bij 7:35 am
sozanski
hallo ik ben wiellie sozanski woon in Brunssum ben rond 1960 in bunde geweest met mijn zus weet niet veel meer weet jij wat meer bel mij dan 0628786187
december 13, 2010 bij 2:00 pm
Simon Ruskauff
Ik ben in 1956 (denk ik) twee keer 6 weken naar het koloniehuis Overbunde gestuurd vanwege gezondheidsredenen. Ik was een zgn. Haags bleekneusje en moest daar aansterken.
Heel veel kan ik mij er allemaal niet meer van herinneren maar als ik al de reacties lees ben ik er toch goed doorheen gekomen. Zover ik me herinner heb ik het er enorm leuk gevonden, de wandelingen door het bos met de stromende beekjes, het voetballen op de weide waar eerst de koeien vanaf moesten. Alleen de pap met levertraan was verschrikkelijk, je dacht bijdehand te zijn en gooide de levertraan door je pap heen nou toen was de pap niet meer te eten maar, en dat klopt met de ander verhalen, je moest en zou je bord leeg eten.
Voor mij dus (gelukkig) geen traumatiserende herinneringen maar sindsdien wel een zeer warm gevoel voor Limburg.
Als je nu ziet hoe makkelijk en veel er gefotografeerd wordt vind ik het heel jammer dat er op dat gebied helemaal geen herinnering op ” beeld” staat. Ben nog wel eens wezen kijken naar het huis maar dat was toen al gesloten en gedeeltelijk uitgebrand.
Groetjes
december 18, 2010 bij 12:09 pm
Annie
Hallo,
Het zou prima zijn als er eens meer aandacht besteed werd, aan al die kinderen die vroeger geestelijk mishandeld zijn, met name in OverBunde.
Eén van die kinderen was ik. De havermoutpap, (die ik niet kon eten), en uitbraakte moest ik weer opeten anders mocht ik niet van tafel af, en zo zijn er nog veel meer dingen die ik kan opnoemen.
Groet Annie
maart 21, 2012 bij 12:16 pm
T. van.Lieshout
Hallo annie ,
Geestelijk mishandeld, dan heb jij het wel erg slecht getroffen.
Het jaar dat ik leidster was,1963, probeerde wij er een gezellige boel van te maken.Tuurlijk waren er regels en niet altijd even makkelijk,maar.erwas meestal een oplossing.
Zie ook eens het positieve.
Ik was leidster op de zonnezaal,en heb nog steeds positieve berichten van de kinderen.
Als ik die berichten lees, vraag ik me af hoe is het mogelijk?
Groetjes.
april 10, 2012 bij 1:59 pm
marleen vanderheijden
Hoi ik was ook in bunde en heb nu nog altijd een krop in mijn keel als ik eraan terug denk onderaan ergens heb ik een stuk geschreven in mijn tijd dat is 1959 geweest en dat waren nonnen het was echt een hel ik ben er maar 6 weken geweest in de latere jaren is het waarschijnlijk veranderd maar toen was het een hel met het eten opeten waar je eigen braaksel in lag klopt helemaal is mij ook gebeurd
juli 25, 2012 bij 7:36 am
Gerardus
Juffie T. van Lieshout, blijkbaar heb je na het lezen van ALLE TRAUMA’s die de mensen hier hebben gepost, nog steeds een giga berg stront in je ogen. Vergelijkbaar met Simonis uitspraak “Wir haben es nicht gewusst”. Het zou me deugd doen als ze jou voor de rest van je leven vastbonden achter een verplicht bord uitgebraakte havermoutpap. Regeltjes moeten er zijn? Precies, die moeten er zijn, daarom zouden de nonnen en de sympathysanten van de nonnen zoals jij, alsnog strafrechtelijk vervolgd moeten worden of met christelijke nagels aan een Bundes kruis annex schandpaal worden genageld.Leef je nog steeds in de middeleeuwen? Ik hoop dat ik ‘positief’ genoeg naar je ben geweest.
juli 25, 2012 bij 4:40 pm
Simon Ruskauff
Nou,nou Gerardus kan het niet wat minder? Heb je ooit wel eens geprobeerd om gewoon en positief door het leven te gaan in plaats van je altijd maar te verschuilen achter die zgn trauma’s van Bunde? Ik zou zeggen get a life en maak er wat van. Zal gezien je reactie wel niet gebeuren en zal er ongetwijfeld nog heel wat vitriool uitgespuugd worden naar die of diegene.
juli 25, 2012 bij 6:37 pm
Gerardus
Vandaag brandde wat melk aan in mijn pan, gore lucht, vreemde herinneringen, zeker voor een goede amateurkok als ik. Ineens, na 60 jaar schoot het woord Bunde door mijn hoofd, en Google deed de rest, bracht me op deze site. De walm van de meest smerige (en vooral liefdeloze) pap bleek voortreffelijk in mijn hersenen te zijn opgeslagen. Het moeten frigide levensmoede nonnen zijn geweest die met hun kruis in de pap roerden.
Verder herinner ik me heel weinig van Bunde: koortsig met griep geïsoleerd op een apart kamertje enkele dagen; bisschop (Joseph Lemmens?) die op een zondag kwam buurten; lachend van de trein gehaald door enkele van mijn zussen. Alleen de geur van die pap heeft zich vastgekoekt en geklonterd in mijn kop, alle gebouwen (weet ik nu) en alle metselstenen stonken naar die pap, als een ANWB-handwijzer kon je blindelings naar de keuken lopen. Geen trauma dus, geenszins, ben ook niet misbruikt, niet verkracht, geen goddelijke hand in mijn kindergulp, geen indolente bleke nonnentiet verplicht gezien. Jammer voor je Simon Ruskauff, ben dus niet getraumatiseerd.
Maar de trauma’s hier gemeld, en representatief voor het Rijke en vooral hypocriete Roomse Leven, spreken als een confabulerend marionettentheater, boekdelen. Dat jij het prettig hebt gehad interesseert me geen reet, en alle hier vertegenwoordigde ‘Les Misèrables de Bunde’ ook niet,. Het is niet relevant in de beoordeling van daden die op psychologische misdaden lijken, en die wel eens een strafrechtelijk staartje konden hebben. De psychotherapeutische praktijken werken zich te pletter om de vraag voor hulp aan te kunnen.
Alles heeft inderdaad een positieve kant, Hitler, Stalin en Hoessein hadden ongetwijfeld very positieve kanten, waren sexy voor de liefhebber, op foto’s geweldige kindervrinden, creëerden de Volkswagen en de Kinderbijslag, maar daar hadden de Joden zo weinig aan lijkt mij. Onrecht is onrecht, dictatuur dictatuur, zoals in Bunde. Je zou overigens niet misstaan als oogkleppenassistent van Deetman om shit positief weg te zingen, en mogelijk onder het tapijt te vegen en te houden om maatschappelijk hoger geplaatsten (oud-Minister-president Marijnen) uit de wind te houden m.b.t. castratie, zie NRC: http://www.nrc.nl/nieuws/2012/03/31/commissie-deetman-castratie-los-van-misbruik-rkk/ .
Het zou aanbeveling verdienen als na de RK psychiatrische inrichting Sint Joseph te Heel (sterfgevallen) ook Bunde eens aan een nader onderzoek zou worden onderworpen, ware het niet dat de Ruskauffs zulks gaarne zouden willen tegenhouden in het kader van ‘romantisch positivisme’. Einde bericht.
juli 25, 2012 bij 6:42 pm
Simon Ruskauff
Einde Gerardus leven. RIP
juli 12, 2013 bij 8:18 pm
christa peters
Ik ben er ook geweest in 1963 64 65 steeds voor 6 weken::
Met mijn zusjes een fijne tijd gehad was ook op de zonnezaal
Heb er nog steeds goede herinerring over en mijn zusjes ook
Christa peters
maart 29, 2014 bij 10:04 am
Paula Maassen
Dag, ik ben het helemaal met je eens!!!
Ik ben ook een van die kinderen geweest die in de zonnezaal heeft gezeten.. en ik heb de weken in positieve zin ervaren…
En ik mag wel tegen je zeggen, bedankt voor je inzet en de gezelligheid!!
maart 29, 2014 bij 10:07 am
Paula Maassen
Als ik mij niet vergis ben jij juf Ton?
december 19, 2012 bij 6:03 pm
marian
Dit verhaal heb ik ook meegemaakt ik kon niet eten omdat ik geelzucht kreeg toen mijn vader me zag heeft hij me gewoon meegenomen nar de eerste de beste dokter toen gelukkig naar huis
december 19, 2012 bij 8:28 pm
Gerardus
Hallo Annie, het zou heel goed zijn om de geestelijke mishandeling in Bunde formeel aan de kaak te stellen, openbaar te maken. Misschien een reünie organiseren in of nabij Bunde. Dan kan zou er gelijk een werkgroep kunnen worden gevormd om een gedetailleerd zwartboek samen te stellen van alle schanddaden, zo mogelijk met juristen die ervaring hebben in dit soort zaken.
Je moet dan alleen niet aankloppen bij dametjes als T. van Lieshout of heer Ruskauff, want die blijven eeuwig alle TRAUMA’S ontkennen die mensen hier te berde hebben gebracht. Zij hebben niet alleen een giga berg stront in de ogen, maar ook klonters havermout in de schrijfpen, en kunnen het niet laten alle ellende die mensen hier binnenbrengen te vergoelijken.
Met hartelijke groet, Gerardus
april 16, 2013 bij 5:19 pm
georgette claessens
Hallo Annie ik Georgette weet wat je bedoeld met geestelijk mishandeld ik zat ook aan tafel waar de meisjes de pap niet konden eten, en dan moesten braken, en tot vrezelijk toe dit ook samen moesten opeten. ik zelf heb daar geen last van gehad ik at de pap bijna van iedreen aan mijn tafel zowat op, en ik maar groeien in de breedte. in wat voor een jaar was jij daar ik denk dat het 1956/1957 is geweest, wel maar 6 weken.
maart 29, 2014 bij 12:32 pm
C.J.Rietbroek
hallo Georgette met Kok Rietbroek
ik weet maar al te goed waar je het over hebt ook ik was een slechte eter als het om rundvlees met vet of zwil ( bijvoorbeeld sucade lappen ) gaat dan moet ik kokhalzen en overgeven de Nonnen schraapte het gewoon van de grond op je bord en voerde me keer op keer op keer
zo heb ik drie dagen dat zelfde bord voor mijn neus gekregen en moest en zou het op eten tot dat mijn zus me een zakdoek toestopte waar ik het in deed en zij het heeft weggegooid ik werd meegenomen naar de douche ruimte helemaal uitgekleed en gecontroleerd of ik het ergens verstopt had toen ze niets vonden heb ik nog flink voor mijn billen gekregen en werd daarna naar mijn idee een uur onder de koude douche gezet om af te koelen
als dit geen mishandeling is weet ik het niet meer dit is zowel lichamelijk maar vooral geestelijk heeeeeeeeeeeeeeeeeel zwaar voor een kind en nu nog dag in dag uit
ik heb hulp gezocht bij een haptonoom en probeer er nu een beetje mee om te gaan echter zijn bij mij ook nog andere problemen als sexueel geweld in het vervolg tehuis geweest nl in Mariawaard in Meersen
ik wens je veel sterkte en kracht in deze voor ons nare gedachten
liefs Kok
maart 28, 2014 bij 5:20 pm
marijke
hoi Annie, ja ik heb het zelfde mee gemaakt groetjes marijke
maart 28, 2014 bij 6:15 pm
Maurice
Hallo Marijke. Aan geestelijke mishandeling wordt nooit aandacht besteed. Kijk maar naar de landelijke campagnes, je ziet alleen blauwe plekken. Ik heb ook in overbunde gezeten.
december 27, 2010 bij 11:45 am
bert smeets-veltrop
Ik ben tussen 1950 en 1960 twee keer in Overbunde geweest.
Heb het niet echt als slecht ervaren.
Achteraf klopte het pedagogisch natuurlijk niet allemaal, maar waar wel in die tijd?
Zelfs op school kreeg je een draai om je oren als je iets verkeerds deed in de ogen van de onderwijzer.
Maar er waren in Overbunde ook veel GOEDE verzorgsters en nonnen.
Dus we moeten ze niet allemaal over één kam scheren.
Als je het eten niet lustte had je inderdaad een probleem.
Maar in mijn ogen waren er meer kinderen die na het eten gewoon weg konden dan kinderen die moesten blijven zitten.
Al met al heb ik het er niet echt slecht gehad.
Maarja, ieder heeft zijn eigen ervaring en dat moeten we respecteren.
augustus 30, 2014 bij 9:20 pm
Annelies de Leijer
Hoi Bert ,ik heb daar ook gezeten,zal 58/59 zijn geweest .
Ook ik heb geen slechte herinneringen ,luste alles alleen geen bloedworst ,moest toen ook blijven zitten ,maar tien de non even weg moest heb ik het in de vuilnisbak kunnen gooien .toen mocht ik naar bed .
Maar ik was op school in ons dorp al nonnen gewend dus dat was niet nieuw voor mij.
We mochten daar ook onder de hoogtezon ,en die mooie speelzolder herinner ik me ook nog .
Iedere morgen naar de kapel ,en daarna pap .
Veel gewandeld daar in de bossen .
Kan me niks naars herinneren .
Je moet het inderdaad ook in die tijd plaatsen ,sommige nonnen waren krengen .
Vind het wel erg voor diegene die er trauma’s aan overgehouden hebben.
Kwam uit Brabant dus geen bleekneusje ,was heel druk kind ,ook op school ,vandaar dat ik daar naar toe moest via het klooster hier in ons dorp .
Wens allen die dit lezen ,en er nog last van hebben sterkte .
mei 15, 2015 bij 6:24 am
bert smeets-veltrop
Hoi Annelies,
Inderdaad, de hoogtezon (brilletje op)en die mooie speelzolder staan mij ook helder voor de geest. Zoals ook de wandelingen en het spelen in het bos. Onderweg naar het koloniehuis nam onze leidster altijd even tijd voor het dansen van de Zevensprong (” men zeg dat ik niet dansen kan”).
Kwam uit Limburg (tegenwoordig Brabant) en was inderdaad ook een druk kind.
Zelf geen slechte herinneringen, maar mijn neef Alex daarentegen heeft er nu nog last van, zoals hij hierboven beschrijft.
Lijkt me vreselijk om dat met je mee te moeten dragen. Sterkte allemaal!
december 30, 2010 bij 6:55 pm
Annie
Beste Bert,
Ik ben dan heel blij voor jou dat je niet z’on rotte herinneringen aan Bunde hebt over gehouden als ik.
Je hebt dan gewoon heel veel geluk gehad.
Kon ik het maar uit mijn hoofd krijgen, dan was ik heel blij.
januari 14, 2011 bij 8:06 pm
bert smeets-veltrop
Hoi Annie,
Ik vind het erg voor jou dat je zo’n slechte herinneringen hebt.
Mijn neef Alex is er ook nog steeds mee bezig, zoals je hierboven wel gelezen zult hebben.
Ik heb ook wel enkele slechte ervaringen:
Zoals de dagen of weken vooraf, dat ik ’s avonds lag te huilen in bed omdat ik thuis weg moest.
Of die keer dat ik hoorde dat ik zes weken langer moest blijven.
Ook een paar slechte ervaringen met leidsters, maar gelukkig overheersen bij mij de leuke dingen.
Maar als jouw ervaringen nog steeds door je hoofd spoken is het wel echt erg geweest.
Sterkte ermee.
januari 9, 2011 bij 6:44 pm
FONS SCHOUTENS
HALLO ALLEMAAL HEB IN OVERBUNDE GEZETEN VAN 1969 TOT1971
VOND HET OOK NIET ECHT GEWELDIG DAAR KAN MIJ NOG ENKELE NAMEN HERRINNEREN VAN GROEPSLEIDSTERS ZOALS JUFFR TON MARIJKE JOSE
ZAT IN DE GROEP DE ROBBEDOEZEN HEB TOEN INDERTIJD OOK EEN LEUK MEISJE ONTMOET WAARVAN IK DE NAAM NIET MEER WEET IK ZELF KOM UIT HEERLEN IK GING DAAR OOK VEEL MET EEN JONGE OM NAMELIJK JOS VAN HEES DE HOOFD NON HETE TOEN ZUSTER BERNARDUS ECHT EEN VERSCHRIKKELIJK MENS VERDER WEET IK ER NIET MEER VEEL VAN ALS IEMAND MIJ NOG KAN LAAT DAN EENS WAT VAN JE HOREN F SCHOUTENS PASSARTWEG 20 6413NV HEERLEN
maart 29, 2013 bij 2:19 pm
Hans ten Velden
Hallo Fons? Ik kan me jou niet meer herinneren maar ook ik heb er van 1968 tot 1971 gezeten. Weet nog dat we onder het beton terras voor de groep hutten probeerde te bouwen. Naast ons waren de Margrietjes en daarnaast de Bambi’s. We moesten verplicht naar buiten spelen. Ik weet nog dat we gezamenlijk naar de maanlanding gekeken hebben op de zwart wit tv.
boven op de zolder was er de gymzaal. De rode cijfer kaartjes in mijn kleding genaaid door mijn moeder. De wandelingen naar het grote bos waar je dan van de zandhelling kon duiken en zeer zeker ken ik Juf Ton, Marijke, en Jose. Juf Ton reed toen in een Eend en juf Marijke woonde dacht ik in Maastricht aan de maas.
januari 30, 2011 bij 6:44 pm
rob arns
leuke site
februari 8, 2011 bij 3:17 pm
lies ros vdmeer
[van 1948-1950 ] hallo lieve mensen ,ook ik heb in het koloniehuis overbunde gezeten . maarik heb juist fijne herinering aan!Ik kwam uit amsterdam,groot gezin,de oudste ,moeder altijd helpen ,Met veel liefde gedaan! ik was een klein moedertje . maar in overbunde was ik kind ,het was voor mij een feest om daar te zijn !Ik vond alles goed als ik maar kon spelen en wandelen daarin het bos Als wij smiddags de lunch hadden gedaan dan mocht vaak de deur tussen meisjeszaal en de
februari 8, 2011 bij 3:25 pm
lies ros vdmeer
de jongens zaal open en dan mocht ik zingen in mijn groep zaten twee meisjes Ik heb er nog een foto van .kwamen uit volendam ze hadden nog klederdracht aan.Ik weet hun namen ook nog;aaltje de koning en grietje tuypHet is nu 60jaar geleden !Maar ik denk er veel aan terug .
lieve groeten lies.
november 16, 2014 bij 9:14 pm
ad
hallo lies ik heb ook in die periode 1948/1949 daar gezeten ik heb daar nog een trauma van ik zat op de jongens afdeling, iedere nacht werd je uitje bedje geroepen in je bloote bips moest je naar het toilet. je onderbroekje hing binnenste buiten gedraaid aan je bedje. ik had iedere avond heimwee en keek ik door het raam pikke donker het eten was ook niets dan die strenge nonnen.vreselijk .wat was ik blij dat ik naar huis kon. ben een paar keer nog gaan kijken de eerste keer was het een grote bouwval de tweede keer hadden ze het helemaal opgeknapt enzijn het appartementen geworden.
maart 27, 2011 bij 6:40 pm
Huub Janssen
Hallo.
Ik heb er van 1972-1975 gezeten bij de zwervers en de Robbedoezen.
Ik had er toen een Mud vriendje die ik nog graag eens zou willen ontmoeten. kijk bij http://sky1962.hyves.nl/
Gr Huub
mei 10, 2012 bij 4:20 pm
Huub Janssen
Sorry ik zit nu ob facebook http://www.facebook.com/hkj1962
november 4, 2012 bij 10:28 am
Maurice Bouts
Hallo Huub. Ik denk dat ik je Mud vriendje was! Ben ook al lang op zoek naar jou! Weet dat je van Venlo was en dat jullie de “gouden leeuw” hadden! Mijn naam is Maurice Bouts. Zou fijn zijn om weer contact te hebben. Gr. Maurice
juli 19, 2011 bij 5:38 am
cor van gennip.
hoi ik ben cor van gennip, en heb in 1950 in overbunde gezeten in groep de kabouters zover ik mij kan herinneren heb ik er een fijne tijd gehad, alleen …. ik moest altijd mijn bordje leeg eten ook al luste ik het niet, ik was nog te jong om te weten wie er bij mij op de groep zaten, zijn er nog mensen die zich mij nog kunnen herinneren, ik vergeet nooit een ding, in bunde stonk het altijd naar de mest, maar heb dat altijd als heerlijk ervaren, een soort sentiment zeg maar, haha.
groetjes van een oud kabouter.
ps. ik was toen 7 jaar.
augustus 9, 2011 bij 5:24 am
Sabina
Hallo,
Ik heb hele fijne herinneringen aan het Koloniehuis in Overbunde.
De rust, ruimte en het kind mogen zijn!
Spelen binnen in de grote zaal als het regende, wandelen in de bossen. De grote bord pap als ontbijt, een snee witbrood met vlees of kaas.
De zaalzuster Zuster Agaat, een nog jonge non.
Ik had ze graag nog een keer ontmoet en gesproken.
groetjes, Sabina
augustus 30, 2011 bij 1:39 pm
Cees Crul
Herkenbare herinneringen maken emotie los daar waar eerst geen emotie was. Ik was in het najaar van 1953 of voorjaar 1954, als 3 jarige vanuit Breda, voor 6 weken in Bunde. Alleen het uitgebraakte eten moeten opeten is als herinnering mijn leven lang met mij meegegaan. Nu als 61 jarige onder psychische begeleiding begin ik langzaam te begrijpen wat er o.a door mijn verblijf in Bunde misgegaan kan zijn.
Iedereen die ook worsteld met zijn verre verleden wens ik heel veel sterkte,
Cees Crul
september 5, 2011 bij 1:51 pm
Annie Villier
Beste Cees,
Zoals je uit mijn reactie op deze site, hebt kunnen lezen, heb ik ook een onzettende rotte tijd in Bunde gehad.
Ik ben er s’ nachts nog vaak mee bezig.
Ik hoef de naam Bunde maar te horen en de rotte herinneringen komen weer terug.
Ik ga er toch vanuit,dat de mensen die hier voor verantwoordelijk waren gestraft zullen worden, ook al is het nog zo lang geleden.
Ik zeg maar zo: ” Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt hem wel”. Men mag niet in de doofput stoppen, wat zich allemaal in Overbunde heeft afgespeeld.
Groetjes,
Annie
maart 21, 2012 bij 12:27 pm
T. van.Lieshout
Ja, ja geef het koloniehuis maar de schuld.
Jonge mensen die 60 tot 80 uur in de week draaide,om het jullie zo fijn mogelijk te maken. maar regel is regel. Dat telde ook voor de leiding.Het maandloon voor deze kinderverzorgsters was. schrik niet.60gulden.
groetjes
augustus 30, 2011 bij 7:41 pm
Cees van Zoelen
Hallo Jo.
Nu een aantal jaren de diverse reacties van oud bewoners van Bunde gevolgd te hebben denk ik dat ik er goed aan doe om de paar foto’s die ik er van heb naar je op te sturen. Ik hoop daar iemand een plezier mee te doen. Vertel me even hoe ik dat het best kan doen en hoe groot wil je ze hebben om te kunnen publiceren.
Verder heb ik een vraag, hoe kan ik de inmiddels geplaatste foto’s oproepen, ik zie er nooit een en ik weet dat ze er zijn, moet ik daar een account voor aanmaken ?
Met vriendelijke groet
Cees van zoelen
september 27, 2011 bij 12:35 pm
Pascal Erckens
Beste Jo
Ik heb zelf 3 jaar intern gezeten op Overbunde, ik kan niet anders zeggen dat ik die tijd als een super mooie ervaring heb ervaren.
Ik heb er gezeten in de periode van 1981 – 1984. Ik heb toen bij de Herten en bij de Zwervers gezeten. Leiders waren toen onder andere, math, Linda, Mariane, Ciriel enz. Zij hebben er mede voor gezorgd dat ik een super mooie tijd heb gehad op Overbunde. Ik kan me voorstellen dat jullie tijd minder prettig was maar dat was natuurlijk niet alleen op Overbunde, toen was alles heel anders, toen hoorde de riem nog bij de opvoeding, dat was in onze tijd al lang niet meer zo.
Ik zal nooit de groepen vergeten, het mooie park en voetbalvelden, het beekje de speeltuin! Ik zou het zo weer over doen.
maart 21, 2012 bij 12:33 pm
T. van.Lieshout
Gelukkig een positieve reaktie.
Die ervaring deel ik namelijk ook.
Zoals jij het beschrijft kwam het mij ook over,, maar de ene persoon is de andere niet.Dussss was ik blij met dit bericht
maart 25, 2012 bij 12:59 pm
Pascal Erckens
Mag ik vragen in welke periode jij er hebt gezeten! Gr. Pascal.
november 6, 2011 bij 1:28 pm
Fred de Roode
Ik heb in 1958 of 1959 in Overbunde gezeten. Ik heb het daar niet als prettig ervaren. Het verplicht eten was vooral nadat ik in de ziekenboeg had gelegen een verschrikking. Ik kreeg na mijn buik griep een gebrek aan eetlust. Het complex lag aan de rand van de bunderbossen, we hebben in die zes weken maar 3x de bossen bezocht en de rest was wandelen in het dorp ( Bunde en als uitstapje naar Meersen). En als we op een andere manier moesten worden gelucht, dan maar naar dat verschrikkelijke speeltuin. Namen uit die tijd kan ik niet meer herinneren. Ik was pas in Bunde, en kon ondanks de zeer weinige keren dat we in de bossen zijn geweest de wandelroutes na ruim 50 jaar nog herkennen. Dus die enkele keer dat we in de bossen zijn geweest had kennelijk wel veel indruk gemaakt.
november 8, 2011 bij 8:59 am
Annie Villier
Beste allemaal,
Zou het niet is tijd worden dat er is meer aandacht besteed wordt aan al die mensen die psychische problemen hebben overgehouden aan o.a.Overbunde. Er wordt tegenwoordig zo veel geschreven over van alles wat zich vroeger heeft afgespeeld in instellingen,maar over psychische mishandeling leest men bitter weinig.
Annie
maart 26, 2012 bij 5:46 pm
Paula Maassen uit Buchten
Zou je niet beter naar een psychiater gaan met en over je problemen. Mens waar heb jij het over?
maart 26, 2012 bij 6:07 pm
Annie Villier
Ach dametje als je nu zou meemaken wat ik toen heb meegemaakt dan haal je je pensioen leeftijd niet eens.
Het lijkt me beter als je je niet gaat bemoeien met zaken waarin je je toch niet kunt verplaatsen.
maart 27, 2012 bij 6:59 pm
Paula Maassen uit Buchten
Nee, inderdaad zal ik dan mijn pensioen leeftijd niet behalen. Als ik jou was! ..Maar je vraagt toch om een reactie! Maar op deze manier je bevindingen te plaatsen, sorry was het bij jou beter thuis dan?…..Je vergeet dat het niet om witneusjes ging. Maar om de omstandigheden thuis..En dan toon eens je empathisch vermogen in de verzorgers in het tehuis . Gaat allemaal om kinderen die thuis, uit huis werden verplaats. Volgens mij heb je iets gemist!
januari 3, 2012 bij 9:54 pm
Louis Staals
Louis Staals Ik heb in 1954 in Bunde/Overbunde gezeten en kan me alleen maar leuke dingen voor de geest halen zoals voetballen(ik was bij de voetballers) met juffrouw Beekman,zingen met zr.Beninia en juffrouw Zavelkous waar we met één haring zoveel mogelijk sneetjes brood moesten eten. Ik had er 14 weet ik nog. Ik denk dat je als kind geluk moest hebben in wat voor groep je kwam.
Voor mij was het zeker geen traumatische ervaring. In tegendeel !!
februari 10, 2012 bij 8:49 pm
Ton van Summeren
Ik verbleef gedurende de zomervakantie 1956 op 7-jarige leeftijd 6 weken in koloniehuis Huize Overbunde. Kennelijk was ik ook een ‘bleekneusje’, alhoewel ik dat zelf niet zo ervaren heb. Ik herinner het me als een niet onprettige periode. Je was van huis en dat was wel moeilijk en pas na 3 weken kwamen in een weekend je ouders op bezoek. Ik herinner me vooral: de smerige geelachtige yoghurt die ik maar niet weg kreeg; een juffrouw Salvelkouls (of zoiets) die echt aardig was. Ze dekte ons ’s avonds toe en als je eens ziek was dan was ze echt bezorgd.
Ik was niet helemaal alleen, want we kwamen met een volle bus uit de regio Noord-Oost Noord Brabant. Er waren zelfs twee klasgenootjes van mij bij. De meeste indruk maakte op mij dat we na 6 weken weer met de bus vertrokken en dat een van mijn klasgenootjes nog 6 weken moest blijven. Hij was niet genoeg aangekomen. Het tafereel dat hij niet mee mocht was hartverscheurend.
maart 25, 2012 bij 7:47 pm
Paula Maassen uit Buchten
Triest, als ik vele verhalen lees…ik ben samen met mijn broertje in het jaar 1967 ik het koloniehuis Bunde geweest.Ik was toen 11 jaar oud, Ik herinner mij dat het gemis van mijn ouders groot was maar, heb er ook veel voordeel uitgehaald. Zoals tafelmanieren, lichamelijke hygiëne, groepsverband met je medekamergenootjes. Het delen van samen er de schouders onder tezetten, om van mekaar teleren en vooral tedelen! Dat er jonge kinderen waren die heimwee hadden, kan ik mij heel goed voorstellen…. Maar de verzorging ging ook volgens de regeltjes…begin maar eens. En een non die zelf geen kindren heeft, hoe moet zij zich inleven..en er waren veel kinderen…Dus naar mijn mening was en is het niet zo slecht. Zeker niet in de vorige eeuw! Wij leerden nog “normen en waarden tewaarderen…daar moet je nu maar eens mee komen..En dat een klein kind van huis moet..dat brengt altijd verdriet ,gemis en het gevoel van verlatenheid een enorme “inpakken” letterlijk en figuurlijk ..kan ik mij in vinden, maar dat het in Bunde zo slecht was..misschien is om tevragen..was het thuis dan beter?
Paula Maassen,
maart 25, 2012 bij 7:57 pm
Simon Ruskauff
Hallo Paula,
Heel goed ge/beschreven je ervaring. Ben het daar volledig mee eens. Ik heb het op dit forum al een keer geschreven, zelf 2x in Bunde geweest (1956/of 57) en heb een heerlijke tijd gehad. Ik hoopte zelfs dat ik na de verplichte 6 (of 8?) weken nog moest blijven.
Als ik dan de verhalen lees van mensen die hun hele leven nog last hebben van het leed dat hen is aangedaan in de kolonie dan begrijp ik dat niet zo goed en denk het zal wel.
Jouw laatste zin is eigenlijk wat ik bedoel, heel goed van je om dit te (durven)stellen.
Simon Ruskauff
april 7, 2012 bij 8:33 am
anita
Thuis was het voor mij vele male slechter maar er zijn idd mensen die het vreselijk vonden. Ik heb contact met een toenmalig vriendinnetje krijgen maar ze wilde daar absoluut niet meer aan die tijd herinnerd worden dus ook met mij wilde ze geen contact.
maart 29, 2014 bij 3:39 pm
karin ansems
Kan volmondig ja zeggen dat het thuis 100 maal beter was had alleen de pech dat ik een overbezorgde moeder had die mij van de ene arts naar de andere sleurde omdat ik domweg gewoon niet wilde eten en ja verassing ze had er een gevonden waardoor ik in Bunde terecht kwam.
Al die voordelen die jij noemt had ik al op een zeer jonge leeftijd mee gekregen daar hoefde ik niet voor naar bunde.
Zou zelf het woordje MENS niet gebruiken dat is zo denigrerend.
Karin
oktober 5, 2015 bij 5:23 pm
wies van de ven
Paula ik denk er ook zo over ging jij ook zaterdags met de trein naar de poppenkast of zoiets dergelijks .En zongen jullie ook altijd het liedje van maas en waal Wij wel juf Yvonne had dat ons geleerd ze had mooi rood krullend haar ik vond haar wel leuk
Wies van de Ven uit Lieshout
april 4, 2012 bij 10:26 pm
Anita
Hallo allemaal,
toen ik een jaar of 8 was ben ik ook in overbunde terecht gekomen 1974-75
moet het zijn geweest. De zusters waren er nog maar lang heb ik ze niet meegemaakt, ik kan me herinneren dat we allemaal een foto album kregen toen het hoofd vertrok. Maar precies weet ik dat niet meer. via de huisarts werd ik geplaats en heb er 2 en n half jaar gewoond. Zelf heb ik er een fijne tijd gehad voor zo ver ik weet, helaas zijn het maar enkele dingen. Mijn thuis situatie was slecht. Mijn familie woonde 15 minuten lopen van t klooster, de speeltuin in meerssen waar een hele grote glijbaan staat kon je op klimmen en mijn oude slaapkamertje zien maar nooit kwam t in mij op om weg te lopen. Er waren natuurlijk kinderen die het vreselijk vonden en heimwee hadden waar thuis iemand ook naar verlangde, die kinderen kregen vaak post. Achteraf kan ik zeggen dat ik de leidsters en vooral Anja ..voor de rest van mijn leven dankbaar ben geweest om de warmte die ze mij gaven want dat kende ik niet. Anja nam mij zelfs vaker mee naar huis om te logeren want thuis werd ik niet zo gemist. En ja, het eten was verschrikkelijk en de regels waren streng, kun je nagaan hoe de thuis situatie was. Dat de tijd van de zusters naar was voor velen kan ik mij voorstellen, zeker als thuis een lieve ouder of broer of zus is waar je naar verlangde. Zuster doe die deur eens open faria, ik heb zo’n zin om weg te lopen, faria. Al die zorgen en verdriet heb ik bij mijn moeder niet, onder het wandelen werd het uit volle borst gezongen! Voor mij heeft huize overbunde goed uitgepakt, niet door de zusters maar door de leiding die het over heeft genomen.
juni 18, 2012 bij 4:54 pm
Marty Laurenssen
Hoi Anita,
wat leuk om nog wat van je te horen, Ben er zelf ook geweest tussen 1973 en 1978
Marty.
november 2, 2017 bij 8:15 pm
Bert Lemmens
HOI ANITA
ben er ook geweest,met mijn oudere broer, 6 weken denk k, kan mij nog wel van alles herinneren, ben er vaker weg gelopen, en zeker leidster ANJA,
heb je daar nog contact mee??? zou graag eens met haar in contact komen,
bijvoorbaat dank
bert
november 2, 2017 bij 8:17 pm
Bert Lemmens
ANJA WAS EEN LIEF MENS
april 8, 2012 bij 11:17 am
Theo Staals
Ben in de jaren 50 met muijn tweelingbroer Jos ook in Bunde geweest. Kan mij nog herinneren dat wij op de trein in Geldrop werden gezet, en de grote reis kon beginnen. Wij waren toen denk ik 8 a 9 jaar oud. Herinner mij dat de boterhammen altijd in een groot blik zaten en heerlijk roken. Juf. Zavelkous is de enige naam die ik mij nog kan herinneren.Grote slaapzalen, tanden poetsen en owee als je het water durfde door te slikken na het poetsen, dit ivm bed plassen denk ik nu, wat wij overings allang niet meer deden.Denk dat het voor ons moeder eventjes een kleine opluchting was als zij enkele weken van ons verlost was, omdat wij een groot gezin hadden. Toch weet ik zeker dat ons moeder ons met pijn in haar hard ons deze reis liet maken. Al met al, waren wij weer gods hemels blij, dat wij de reis terug naar Geldrop weer konden maken, en dat ons moeder zij: Een keer maar nooit meer, want ik kan dien twilling nie misse.
november 16, 2014 bij 9:21 pm
ad.lathouwers
hallo ik ben ad lathouwers je komt mij zo bekent voor ik kom ook uit geldrop en ben daar ook geweest, volgens mij zijn wij nog buurjongens geweest.
ik heb het als een ellende ervaren.
april 9, 2012 bij 5:36 pm
marleen vanderheijden
Ik ben vroeger ook in bunde geweest en ben nu 57 jaar maar dat is nu nog een nachtmerrie voor mij.
Waar ik het vooral heel moeilijk mee heb is hoe het eraan toe ging.
In mijn tijd waren er de nonnen die het voor het zeggen hadden en dat is nu nog mijn afkeer nonnen.
Ik had vroeger heel veel angst en dan lag ik in bed op mijn buik en wiegde van links naar rechts en zong heel stilletjes binnensmonds zodat ik niks hoorde.
Op een avond kwam er zo een non en haalde mij uit bed en zei als ik geen slaap had en wilde zingen mocht ik dat wel in hun kamer doen.
Daar moest ik op de knieen op een dikke cocosmatzitten en zingen iedere keer als ik ophield met zingen omdat ik toch wel moe was sloeg een van die nonnen me met een dunne lat of stok op mijn blote voeten.
Ik was toen 5 jaar en weet niet meer hoelang ik daar op de knieen zat wel weet ik nog dat die nonnen me uitgelachen hebben.
Of met het ontbijt kregen we broodpap en dat kreeg ik echt niet naar beneden moest ik zitten blijven tot ik het op had.
Nadat ik bijna op de helft was moest ik spontaan overgeven en lag alles weer op mijn bord maar ik moest het eten mijn eigen braaksel dat heb ik vertikt.
Ik kon na verloop van tijd gaan maar bij het middageten stond mijn bord met broodpap en braaksel weer op mijn plaats ik kreeg niks anders tot ik dat op had.
Twee dagen heb ik het volgehouden voor ik eindelijk iets anders kreeg maar had wel twee dagen niks te eten gehad.
Na 6 weken mocht ik dan naar huis mijn moeder schrok zich kapot toen ze mij zag.
Heel raar eigenlijk ze houd vol dat ze niet wist hoe het eraan toe ging daar dat kan is misschien wel zo maar ik neem het haar nu nog kwalijk.
En nonnen als ik die zie draait mijn maag en kan ik ook niet vriedelijk tegen zijn.
Moest ooit een keer tegen zo een iets zeggen en ik noemde haar juffrouw zegt ze tegen me ik ben zuster melanie ik zei daarop jij bent mijn zuster niet vieze heks.
april 10, 2012 bij 5:40 pm
Fred Amsterdam
Ik heb ook geen prettige herinneringen bij die Nonnen. Maar zo extreem dat je eigen braaksel moest op eten heb ik niet mee gemaakt daar in Bunde. Voor de rest was het een verschrikkelijke oord, ik ben daar in 1958/1959 daar geweest.
december 7, 2012 bij 12:45 pm
J. Groenhart
Een Hollander die niet kankert is niet gezond! Overbunde is net als je militaire diensttijd. Je kankert er op maar je had het niet willen missen.
april 19, 2012 bij 2:16 pm
helena
Wanneer is dat geweest met dat wiegen en bij die nonnen staan in jouw geval knielen ik had ook van die rare dingen om maar niks te horen.
Ik weet er niet meer zo heel veel van verdrongen denk ik
april 19, 2012 bij 2:09 pm
helena
Ik was ook in bunde in de grote vakantie van 1960 en was 6 jaar wat een hel.
Over het eten hoef ik niks meer te zeggen dat staat er al heel wat keren in en weet ik ook alles van is mij ook gebeurd dat ik gespuugt had in mijn broodpap en het toch moest eten.
Ik was daar 6 weken om op rust te komen ik was een zenuwpatientje en plaste in bed en had angstaanvallen en weet nu nog niet waarom of waardoor.
Dus in bed lag ik op mijn buik en wiegde heen en weer en zong heel stilletjes in mezelf om maar niks te horen zo bang was ik.
Opeens staat er zo een verschrikkeleijke non naast me en haalde me uit bed ik moest bij hun in het kamertje in de hoek staan en zingen maar ik werd moe en wilde niet meer toen zei een van die k. nonnen als je niet zingt dan knip ik je een stuk van je haren af.
En ik had heel lang haar dus ik zette het op een schreeuwen en werd ik in een donkere kamer of kast gezet dat wwet ik niet meer en ook niet meer hoelang ik daar zat.
Of ik durfde niet te gaan slapen want ze hadden me gezegt iedere keer als ik in bed plaste knipten ze me een stuk van mijn haren af.
Ik was 6 jaar maar dat was een hel ik kreeg een kaal hoofd als ik in bed plaste iedere keer een stukje van mijn haren af en hoe ze me dan stonden uit te lachen over 2 weken is ze kaal zeiden ze dan.
En het werd zondag en heel veel kinderen kregen bezoek alleen ik niet mijn moeder kwam niet .
Werd mij gezegt van zo een non jouw moeder wilt je niet meer daarom is die niet hier jij blijft voor altijd bij ons .
Ik had het niet meer ik zag mijn mama nooit meer ik wist niet meer waar ik het zoeken moest en toen begreep ik het.
Voor ik weg ging hoorde ik dat mijn tante aan mijn moeder zei je laat haar toch niet naar bunde gaan he.
Dus het klopte mijn mama wilde mij niet meer maar ik was toch helemaal niet zo stout geweest en dat ik in bed plaste deed ik toch ook niet extra zo ging dat in mijn hoofd het tolde maar ik zag mijn mama niet meer.
Ik heb heel veel later mijn moeder gevraagt waarom zei nooit op bezoek is geweest en kreeg te horen dat de dokter het beter vond van niet.
Zou kunnen weet ik niet maar ik ben nu 57 mijn ma is er 80 ik heb het er nooit met haar over gehad alleen heb ik haar ooit gezegt dat U mij daar heen gedaan hebt vergeef ik U nooit.
mei 5, 2012 bij 4:57 pm
Ton
Ik heb er 6 weken gezeten in 1962 (ik was toen 6 jaar) en ben deze week na 50 jaar nog eens gaan kijken of er weer herinneringen bovenkwamen.
Gelukkig was in 1962 het contact met de nonnen zeer minimaal en waren er voornamelijk jonge leken-leidsters.
Het leuke was dat je veel moest wandelen en de omgeving zag. ook de speeltuinen waren best leuk.
Het vreselijke was vooral dat je het gevoel kreeg door thuis uitgestoten te zijn (ik moest niet vanwege m’n gezondheid, maar vanwege zwangerschap van mijn moeder). De wekelijkse briefkaarten met mijn hartekreten om contact met huis werden voortdurend uitgegumd en ik leerde daar wel om tussen de regels door te schrijven.
Het eten was één grote gruwel: elke dag bloedworst, die ik kokhalzend naar binnen werkte. Eén keer lag er van een ander een plak op de grond en die moest ik dus per se opeten. Vaak moest ik nablijven met eten om dat smerige voer toch nog naar binnen te werken. En ik was van thuis uit al niks gewend, want mijn moeder had een hekel aan koken.
Langzamerhand ontstond er tussen de jongens in de groep een soort lotgenotenband. Precies zoals later in militaire dienst: “we moeten dit lijdzaam ondergaan en dan tikt onze tijd sneller weg”.
Twee jaar eerder (toen was ik 4!) had ik ook al in Zeist in zo’n kamp gezeten, maar gelukkig was Bunde mijn laatste keer.
juni 11, 2012 bij 6:46 am
Jack van Diem
Ik kan mij niet veel herinderen van de tijd in Bunde ,ik vind dat toch jammer.mijn verblijf duurde 9 maanden mijn ouders mochten een maal op bezoekt komen, met met broertje. Het enige contact was via de post wat ik kan herinderen pakketjens met een brief met snoepgoed.Heden kom de gedachtens weer naar boven ik ben getrouwd en heb een dochter van 16 jaar puberen dus moeilijke tijd. ongeveer 30 jaar geleden ben ik op de motor nog ter plaatse geweest wat foto’s genomen.MIjn naam is Jack van Diem 58′ geboren te waspik Op 8- 9 jarige leeftijd in Bunde geweest.Vraag wie ken mijn iets uitleggen aangaande samen eten en slapen in de slaapzaal. eventueel schoolje ( daar weet ik niets meer van ) spelen ect.
Heden wonend in Spijkenisse.
juli 1, 2012 bij 3:07 pm
willie onink
hallo
Ook ik, willie onink heb 3 maanden in bunde gezeten, moet rond,1960 geweest zijn.
We gingen met de trein van Best naar bunde ,werden met een platte kar van station gehaald, ik weet wel dat er meer kinderen uit best mee gingen,volgens mij een tweeling, broer en zus,weet alleen de namen niet meer.
daar aangekomen kregen we warm eten met rabarber ,met van die viese klonten er in ,en we moesten het opeten .
we zijn ook wel eens naar een procesie weesten kijken ,maar of dat nou in maastricht was of in bunde weet ik niet meer ik weet wel dat het een diepe indruk achter liet .
ook hadden we een feest van een zuster die 25 jaar in het klooster zat, toen hebben we nog iets moeten maken.
het zwembad,( hangt me allemaal iets bij dat er toen iemand verdronken was) en het bos, waren wel leuk ,en de suiker broodjes waren lekker ,
weet ook nog dat er boven waar wij sliepen ook nog een zolder was ,daar sliepen de wat oudere meisje daar heeft een keer een meisje de kap van een non der hoofd getrokken
nee het was geen fijne tijd ,ben nog wel eens terug gaan kijken ,maar ze hebben er appartementen van gemaakt hoop dat er iemand is die dit herkent en wil reageren
juli 2, 2012 bij 9:14 am
Annie
Beste Willie,
Onder aan de berg bij het klooster in de buurt, was een grote plas water, die is er nu ook nog is. In deze plas is rond 1960 een meisje in het water terecht gekomen.
Wij gingen iedere middag wandelen en dit meisje was liep mee bij ons in de groep.Ik kan me nog herinnere dat we een heuvel afrenden.
Ze is toen waarschijnlijk het water in gerend. We vroegen aan de nonnen wat er was gebeurd,maar ze wilden er niets over kwijt.
Het was zeer zeker geen fijne tijd in Bunde.
april 13, 2013 bij 7:37 pm
Van den Akker
Willie, Jou naam zag ik hier staan! Wauw!
Wij mochten GEEN bezoek ontvangen van Thuis!
Er mocht Geen snoep gestuurd worden of lekkers…
Wat ze bij ons thuis dus niet gedaan hebben,
andere kregen volop en ikke niks…
Heimwee!…
zacht onder deken in bed gehuild, zonder te veel geluid….
ik heb mijn poesie album er bij gezocht van die Tijd… ik ben er 3 weken voor mijn 10 de verjaardag naar toe gemoeten / gemogen… half Juni 1962 tot half Juli… als jij dat Meisje bent dat er was tegelijk met mij! je schreef in mijn Poesie,!
volgens mij was jij iets ouder dan Ik, Jeanne =toendertijd Jeanneke
Kwennie Martens, Carla Gelissen, m’n vriendinetje Hennie Servens?, Willie Verheugt, Berdien Koenders, Jetje Maassen, Maria van Gestel, Annemieke Wolffs, Marijke van Ballegooi, Tillie Schmits,
Lonij van Rooij,Herriette Harmsen, Ria Broeksteeg jullie schreven allemaal in mijn Poesie } rond 14 ~ & 17 juli 1962 { die ik van ons moeke met mijn verjaardag! Dat was de eerste keer dat ik met mijn verjaardag niet THUIS was, ben tegelijk met mijn moeder jarig , ik zal dus in Juli 61 worden en ons moeke als ze nog leefde 98 jaar! ze was maar 58 geworden! wat is het nog leuk dat ik die poesie goed bewaard heb! veel lieve groetjes uit het gezellige Brabantse Land…
Ik ben nog verschilende keren in de omgeving rond gereden, en over grote weg als we naar buitenland gingen} ook achter in de tuin gelopen waar de glijbaan en schommels waren… duiven toren enz. enz.
april 13, 2013 bij 7:54 pm
Van den Akker
Hoi, Wiilie…. toen in Bunde Limburg zo ver weg van huis en haard!
Warme groetjes van Jeanne….uit prachtig en zonnig Brabant
Het was ook Kersen tijd! ik kreeg wel eens enkele kersen van oude Man, Links van het gebouw naar beneden als je vanaf het treinstation naar links richting brabantse land kijkt en dan naar boven moest lopen, en Bosbessen in de bossen geplukt,… Heerlijk… juf Luci of Lusy? was heel lief en geduldig! ik plaagde haar wel eens met gras- sprietjes in haar gezicht te kriebelle…
veel wandelen ook naar Juliana-kanaal!… en naar vliegveld achter de gaas afscheiding ~ dat toen heel klein was! eindeloze lange wandel route door velden en op paden wat was de natuur mooi! toen al, bij ons thuis ook dus, daar kon je kracht uit halen. warme groetjes van Jeanne….
augustus 30, 2014 bij 9:49 pm
Annelies de Leijer
Hoi Willie ,ik zat er in 59/60.
En zo ik al eerder schreef op deze site ,heb geen slechte herinneringen .ik ben toen ik mijn rijbewijs had nog vaak daarlangs gereden ,in de jaren 80 was het aan het verpauperen heeft toch nog lang geduurd voor die appartementen er waren ,wel mooi geworden ,de laatste keer dat ik er was kon ik het niet meer vinden er staat n hele nieuwbouw wijk erom heen ,na lang zoeken toch gevonden .nu ben ik er al jaren niet meer geweest .ik kom uit Son dus niet zover van Best hè .
Groet Annelies.
oktober 6, 2012 bij 10:29 pm
Marian Tilleman -van Poppel
Bunde is een nachtmerrie geweest van uit Breda met de trein op 7 dec 1959 tot 18 jan 1960 ik was 9 jaar en kan het nog steeds niet uit mijn hoofd krijgen alle verhalen zoals je eigen braaksel opeten ,de lepels levertraan en de pap met klonters en erwtjes stamppot met rauwe eieren vreselijk
Kaarten mochten we schrijven naar huis maar met potlood er mochten alleen maar goede dingen schrijven
ik ben er nog vele male terug weeste kijken toen het afgebrand was en toen er appartementen zijn gebouwd
november 6, 2012 bij 12:31 pm
Truus
Mijn herinnering aan overbunde is… dat ik van de 6 weken er maar een week geweest ben samen met m’n zus. Na een dag of twee kreeg ik heimwee en werd ziek en moesten m’n ouders me weer komen halen..maar m’n zusje vond het geweldig daar..ja die at beter als ik en die mocht mee omdat ik dan niet alleen hoefde te gaan. maar inderdaad s morgens naar de kapel bidden en smiddags wandelen. Maar er heerste disipline. Wie zegt de naam zuster Germania wat? Dat was wel een hele lieve non vond ik..die sliep in zo een klein hokje afgeschermt op de zaal. ik denk dat ik in 1957 of 58 daar geweest moet zijn. Nou ja..was toch weer blij toen ik thuis was.
december 28, 2012 bij 1:06 pm
CorryBruyninckx
hallo Truus
Nijn naam is Corry Bruyninckx en woonde on Oudenbosch ik zat net je bericht te lezen en zag dat je in het zelfde jaar daar ook geweesrt bent.Wie weet herrinner je mij nog of je zus?
Ook ik ben in bunde geweest 1957_ 58 en ben rond pasen weer naar huis gegaan na 7weken daar geweest te zijn.Een zuster heeft nog een goudekettingkje met een goud kruisje van mijn nek getrokken omdat ik het op nijn truitje dtoeg en niet op mijn borst .
Het was savonds gemaakt want een kind had het kapot gemaakt die dag en smorgens die zuster ik heb dat kettingkje nooit meer terug gehad
Ik hoor het nog wel
Groetjes Corry Verstraten Bruyninckx
november 10, 2012 bij 9:11 am
Mary Helderman
Mijn naam is Mary ik heb in overbunde gezeten in 1964 okt – nov wat een herkenning bij het lezen van al deze verhalen. Ook ik heb alles verdrongen en jaren lang als ik in oude hoge gebouwen kwam kreeg ik een erg akkelig gevoeld.En dat je als kind 6 weken geen contact mocht hebben met je ouders is toch onmenslijk en ja met potlood een brief schrijven en overschrijven als je iets vertelde wat nagatief was.En dan die akelige kolonie kleding met gebreide onderbroeken.Ik zou het fijn vinden om eens met iemand te praten die ook in die periode in Bunde geweest is, er is nl. zo veel weg gestopte emoties uit te wisselen.
Vriendelijke groeten Mary.
oktober 5, 2015 bij 5:07 pm
wies van de ven
mary ik kan jou naam niet herinneren ik zat er in 1966 drie maanden de bedoeling was 3maanden maar ik was niet genoeg aan gekomen .
De melk die s morgens kreeg was verschrikkelijk ik had geluk op mijn groep de Roodkapjes zat n Brabantse non gelukkig n lieve ze haalde stiekem. het vel eraf voor mij ik vond het ook streng maar heb niet van die verschrikkelijke dingen mee gemaakt zijn er nog meerdere van die tijd ik herinner mij n meisje genaamd Sissi en n Margo ik zou graag weer wat van mensen horen die er ook die tijd zaten ik heet wies toen Wiesje van de ven
ik kwam uit Brabant uit het dorp Lieshout bij Eindhoven
december 19, 2012 bij 6:09 pm
marian
Als je in bed plas de moest je smorgens douche onder koude douche
Dan liep je de zaal uit zat er een non die je nagels schoonmaakte
Met veel pijn non had slaapkamertje tegen de zaal
Ik kreeg veel straf omdat ik niet kon eten griesmeel pap bah ik was dood ziek
Ik had geelzucht en het was niet mogelijk te eten
oktober 5, 2015 bij 5:27 pm
wies van de ven
Ja dat herinner ik mij heel goed ik of mijn buur meisje van de slaap zaal waren het haasje Maar de non van ons deed het nooit echt koud want dat vond ze niet nodig dus dat was boffen voor ons
december 27, 2012 bij 9:37 pm
petra42b
Ik heb eens alle berichtjes gelezen sommige zijn echt heftig.
Ook ik heb in huize overbunde gezeten jaar 1973 tot ik dacht 1976.
Bij de robbedoezen ,ik weet best wel veel alleen in namen ben ik erg slecht.
Mij eerste vriendje weet ik nog daar en dat was Remco van Rosmalen.
Vond het geen leuke tijd, vooral omdat de nonnen niet erg lief waren en we waren ook blij dat ze weg gingen. Ik had daar een hele goede vriendin en ze hete Jolanda heijenrath. Nee geen leuke tijd maar wel een mooie site dit
december 28, 2012 bij 1:01 am
Maurice
Hallo Petra, ik vind het frappant dat mensen na 40 jaar nog steeds reageren op Overbunde! Ik heb in dezelfde periode in Overbunde gezeten als jou! Jolanda ken ik ook nog van naam! Ben benieuwd hoe het met haar gaat? Onlangs heb ik nog een “oude” groepsgenoot via internet ontmoet! Huub Janssen en in januari ontmoeten we elkaar! Overbunde was voor mij een lach en een traan! We hebben al eens contact gehad! Als je het fijn vindt kom je ook naar de ontmoeting met Huub? De internaat periode heeft meer indruk op me gemaakt dan ik had verwacht! Denk er nog dagelijks aan! En dat zal ook niet meer veranderen! Groetjes Maurice!
december 28, 2012 bij 3:35 pm
petra42btopaz1
Hoi Maurice ja jou ken ik nog wel en we hebben idd als een contact gehad.
Met Jolanda gaat het goed ze woont nog steeds in Maastricht we hebben alleen nog contact via facebook. Ja bunde blijft indruk houden ook na 40 jaar en of dat nu goed of slecht is is wat we hebben meegemaakt en dat blijft indruk houden, Huub kan ik me niet herinnerend maar een paar namen zijn me wel bij bijgebleven zoals Jolanda Remco van Rosmalen en jou .
Laat me even weten waar die ontmoeting is miss dat ik kan komen.
Gr petra
december 28, 2012 bij 1:37 am
J. Groenhart
Helaas maar omdat ik in mijn geheugen moet gaan naar 1948 schrijf ik mijn herinneringen aan Overbunde in stukjes en brokjes. Het schoot mij te binnen dat ik in en om de bossen van de kolonie Overbunde voor het eerst kennis maakte met sneeuwklokjes, varens en velden vol margrieten.
december 28, 2012 bij 3:36 pm
petra42b
Hoi Maurice ja jou ken ik nog wel en we hebben idd als een contact gehad.
Met Jolanda gaat het goed ze woont nog steeds in Maastricht we hebben alleen nog contact via facebook. Ja bunde blijft indruk houden ook na 40 jaar en of dat nu goed of slecht is is wat we hebben meegemaakt en dat blijft indruk houden, Huub kan ik me niet herinnerend maar een paar namen zijn me wel bij bijgebleven zoals Jolanda Remco van Rosmalen en jou .
Laat me even weten waar die ontmoeting is miss dat ik kan komen.
Gr petra
december 28, 2012 bij 11:18 pm
Maurice
Hallo Petra,
fijn dat je hebt gereageerd. Ik geef je mijn mailadres: mauricebouts@gmail.com.
Is makkelijker om te communiceren.
Waar woon jij nu? Getrouwd, kindjes?
Hoe gaat het met Jolanda?
Hoop van je te horen.
Gr. Maurice
februari 3, 2013 bij 11:03 am
Lianne ruedisueli van rooij
Hoi
Ook ik heb in bunde gezeten maar ik heb denk ik alles verdrongen
Weet niet eens wanneer ik daar gezeten heb ik ben geborenen 1954 en denk dat ik 6jaar was toen ik daar heen moest
Ik zie mezelf nog staan op het station mij ouders net gescheiden wonende bij opa en oma en nu alleen op de trein naar bunde
Ik was zeer angstig en vond het niet leuk mijn moeder zei dat het een vakantie was
MAar toen ik daar aan kwam vond ik het verschrikkelijk die grote slaap zalen en die nonnen die zo hard voor je waren die grote gangen die verschrikkelijk lucht
Er warn kinderen die op zondag bezoek kregen dan mochten ze door het raampje op de gang kijken maar mijn moeder had daar de financiële middelen niet voor dus voor mij kwam er nooit niemand heb me daar erg eenzaam gevoeld en wil er ook niet graag over praten dit is de eerste keer dat ik op internet gezocht heb naar een foto van de kinderkolonie
Ben ook erg geschrokken van hèt sexuele misbruik daar heb er volgens mij nooit iets van mee gekregen
Maar dat kan ik ooit niet met zekerheid zeggen zoals ik niks meer weet van die tijd daar
Ben blij dat ik hoor dat veel mensen het daar niet leuk vonden
Met vriendelijke groet Lianne ruedisueli
april 16, 2013 bij 10:31 pm
Heleen Quartel
Hallo,
Mijn periode (zomer 1962) in Bunde herinner ik mij ook niet als de leukste. Ik ben op aanraden van de huisarts terecht gekomen, samen met Mario, een jongetje uit de buurt dat iets jonger was dan ik. We woonden in Grave. Mijn ouders dachten er goed aan te doen. Ik was te mager en nerveus en verandering van omgeving zou mij goed doen.
Nu ik de verhalen over de uitgebraakte pap die toch weer opgegeten moest worden lees, weet ik dat ik het mij niet verbeeld heb. Ik was toen 7 en kon mijn ogen niet geloven.
In die tijd droeg ik een korset wat ’s morgens door een van zusters/juffen dichtgeregen moest worden. Een echte bezienswaardigheid voor de rest van de zaal. Dat leidde ook tot pesterijen, niets ongewoons als je die leeftijd hebt, maar dat maakte het er niet beter op. Ik herinner mij de mooie tuinen met bloeiende planten, de speeltuin, waar ik mijn gemis aan mijn ouders, broertje en babyzusje kon vergeten. Die mocht ik in die 6 weken niet zien, wel schrijven en post van ontvangen.
Ik kan mij herinneren dat we buiten gingen bidden bij een kapelletje of Mariabeeld. Maar omdat ik protestant was, moest ik achteraan staan zodat (in mijn beleving) de kinderen niet konden zien dat ik geen kruisje sloeg en niet mee bad (ik kende het wees gegroet gebed niet). Hierdoor voelde ik mij buitengesloten.
Na 6 weken bleek ik maar 100 gram te zijn aangekomen en moest eigenlijk nog 6 weken blijven, maar mijn ouders vonden het genoeg zo. Hoewel ik het er zeker niet leuk heb gehad heb ik er geen trauma aan overgehouden. Mijn moeder wel, die heeft het er nog steeds moeilijk mee dat zij het advies van de dokter heeft gevolgd, maar zij dacht er goed aan te doen. Maar in die tijd had men andere inzichten dan nu en had je geen internet waardoor misstanden de ether in geblazen worden. Nu kunnen we deze ervaringen op een makkelijke manier delen en weten degenen die er nog steeds veel last van ervaren, zich hierdoor hopelijk gesteund.
Hartelijke groeten en een mooie zomer gewenst,
Heleen
februari 21, 2013 bij 7:52 pm
Wil van Loon
Hallo, Ik ben Wil van Loon.
Heel precies weet ik ook niet meer, maar ik vermoed dat het zo of in 1958 of in 1959 is geweest dat ik daar ook heb gezeten. Wat ik mij ervan herinner is dat ik regelmatig de volgende ochtend de karnemelkse gortpap van de avond ervoor voorgeschoteld kreeg. Ik heb er 3 maanden gezeten. Na die drie maanden was ik 5 kilogram afgevallen.
maart 11, 2013 bij 11:34 am
Johanna
Komt Overbunde nu ook aan de beurt bij commissie Deetman????
maart 11, 2013 bij 3:06 pm
Rosita Verhoef-Kleuver
Hallo,
Ook ik (Rosita Verhoef-Kleuver)ben 6 weken in Bunde geweest, waarschijnlijk 1958-1959. Zeker geen leuke tijd, eenzaamheid, heimwee, angst en streng!!! Ja liefdeloos kun je wel zeggen.Het eten was zeker niet lekker! De warme vanillepap in de ochtend ruik ik nu nog en je moest het opeten. Zeker geen mooie tijd.
Groet aan alle,
Rosita.
maart 25, 2013 bij 7:40 am
Els Fermont
ook ik, Els , ben 6 weken geweest.het moet zo rond 1959 zijn geweest. ik kwam er al getraumatiseerd aan, om ‘bij te komen’. ik herinner me nog dat we met een groep meisjes buiten waren en een begon er het volgende te zingen: “zuster doe de deur eens open faria, ik heb zo’n zin om weg te lopen faria”.al mijn ellende en pijn zat in dat liedje. een van de nonnen toonde iets dat op gevoel leek en ze riep: “nou, dáár zijn jullie koffers!” en we hebben het geweten!!!! wie deelt deze herinnering met mij? nu, na 50 jaar is het tijd om het te verwerken, en daar ben ik hard mee bezig.
maart 27, 2013 bij 2:49 pm
Anna
De commissie Deetman gaat nu openlijk eens de verhalen lezen die op deze site staan.Gelukkig.er wordt dan tenminste eens aandacht besteed aan al die ellende o.a. eenzaamheid,heimwee,de strengheid en wat deze mensen verder nog hebben meegemaakt..
juli 31, 2013 bij 5:20 pm
Maria
Ik was bij de kabouters in het jaar 1958.
Zou iemand mij nog kennen?
Mijn naam is Maria van der Heijden.
Een verschrikkelijke tijd!!!
Als er iemand is die denkt mij nog te kennen, mijn mailadres is….marodin1@home.nl
Liefs van mij
september 8, 2013 bij 6:41 pm
Peter van de Port
Ik Peter ben van 09-1957, ben in ’62, ’63, ’64, ’65 en ’67 in het koloniehuis Overbunde geweest. Ik moet zeggen dat ik daar telkens 6 weken geweest ben en heb het al die jaren als prettig ervaren. Hé hé eindelijk thuis weg, lekker geen gezeik van thuis aan mijn kop, lekker kind kunnen zijn.
We werden op het station opgehaald en welden met een tractor met grote kar opgehaald en gingen het spoor over en vervolgens de berg op of althans voor toen was dat een berg. Ik was ingedeeld bij zuster Gerlach en mijn zaal vriend was Harrie, zijn achternaam weet ik niet meer maar ik heb nog wel een hele mooie foto waar ook zuster Gerlach opstaat.
Ik moet zeggen dat we regelmatig in het (zwembad) die langgerekte betegelde waterpartij naast het grindpad. En als je iets verder doorliep aan de rechter kant de grote speeltuin en aan de linker kant de kleine speeltuin, deze waren leeftijd geboden. Aan de linker zijde van de zwembad kon je onder een rozenboog helemaal doorlopen naar achteren en kwam je uit bij het mariabeeld in een soort van grot. Hier kon je door een soort van tunnel achterdoor lopen om weer terug naar voren te komen. Als het regende gingen we met veel groepen via een wentel trap helemaal naar de zolder. Deze was helemaal ingericht om vele spelen te doen. Ook gingen we regelmatig achter in de tuin onder de bomen rusten. Dan lagen we op een soort van stretcher een deken en een kussen. Dit was speciaal voor de kinderen de long problemen hadden. Ja, en dan moest de rest ook mee. Ik had er geen moeite mee. Later toen heb ik nog s’ morgens vroeg de mis doen dienen. Dat was heel wat, je werd eerder gewekt en moest heel stil zijn. Dat was voor toen die tijd iets heels speciaals. Zo trots als een pauw. Ik heb nog een foto van de gehele kapel (overzichts foto). Daarna mocht je in de keuken meehelpen om het brood dat vers was gebakken in de karren te doen die daarna naar de zalen gingen. En dan kreeg je altijd wel iets extra, of een paar plakjes vlees, kaas of een beker melk. Ook zijn we regelmatig naar de grote speeltuin in Meersen geweest. Dat deden we tevoet. Dan werd ook vanuit het klooster daar het eten en drinken verzorgt. Prachtig was dat. We zijn in de latere jaren ook een enkele keer naar het vliegveld in Beek geweest om daar naar de vliegtuigen te kijken. We gingen over wat nu de A2 is heen en zwaaiden op de brug naar de auto’s alsof ons leven er vanaf hing. Ook zijn we regelmatig naar het toverbeekje geweest.
Ik weet niet meer waar dat was, maar het had te maken met kleurstoffen die vrijkwamen bij een papierfabriek of zoiets. Ik moet ook zeggen dat het erg gediciplineerd was, maar als je daar in mee ging. Nou, ik heb er al die jaren een hele mooie tijd gehad. Dit heeft mij ook gemaakt wie ik nu ben. Door het eeuwige gezeik thuis (altijd de mindere zijn) heb ik na de dood van mijn ouders besloten om mij in 2003 uit de familie terug te trekken. Ik heb ze geen van allen gemist. Ik ben een stuk gelukkiger ondanks dat ik geen gezin heb. Heerlijk geen gezeik meer aan mijn kop. Dankzij het koloniehuis Overbunde.
Voor eenieder die geen fijne ervaringen aan het koloniehuis Overbunde heeft over gehouden kan ik alleen troost voor hen uitspreken, dat zij geen mooie tijd hebben mogen hebben.
september 9, 2013 bij 9:11 am
Paula Maassen
Dag Peter,
Door jou verhaal komt bij mij ook weer dat warme gevoel naar boven hoe ik de weken die ik er was ook ervaren heb. Ook even weg van de gehele druk en situatie thuis, en inderdaad even dat kind kunnen zijn’… Ik weet dat ik boven op de zolder sliep , waren zo’n houten boxen met een gordijn ervoor. Naderhand verhuisden wij een nieuwe slaapzaal. De groep waar ik toen in zat heette de zonnekinderen en mijn broertje zat bij de zwaluwen!? Ik heb die tijd als heel bijzonder ervaren, even weg van alle problemen thuis…je weer even kind kunnen voelen. En ik mocht zingen in de kerk, en ik voelde mij zo trots als een pauw!!
Ik heb daar veel geleerd, en dat heeft ook een stuk bij gedragen aan de persoon wie ik nu ben. En ook mijn eerste zwemlessen gehad.. en op school gezeten in Bunde waren toen zo’n houten keten, zoals ik mij herinner.
Fijn dat het goed met je gaat!!! En bedankt dat je zo’n mooi en warme ervaring hebt gedeeld.
Groetjes,
Paula Maassen.
september 9, 2013 bij 10:50 am
jopinxt
Beste Peter,
Goed te horen dat jij Bunde positief ervaren hebt. Immers jou situatie was weg van thuis en jou periode is vele jaren na mijn twee Bunde jaren.Mijn thuis was in tegenstelling met die van van jou wel een warm nest.maar het verschil van mijn en jou periode in Bunde zit vooral hoe de toenmalige nonnen met opvoeding om gingen. Daar hadden zij geen kaas van gegeten.
groeten Jo
september 9, 2013 bij 5:44 pm
Joke Jonkers
hallo ik ben joke jonkers en ik was ook in bunde in 1958 welke maand weet ik niet meer ik was toen 11 jaar.en ik heb de zelfde ervaringen als jo van 7 en ad van 6 en Miechel. het klopt precies, 6 vreselijke weken .smorgens inderdaad vieze havermoutpap vol dikke klodders en vrijdags een zure haring moet je ook maar van houden.
misschien was ik er wel tegelijk met Maria van der Heijden
september 9, 2013 bij 8:48 pm
Fred de Roode
Alle prettige herinneringen van diverse mensen ten spijt, ik vond Overbunde verschrikkelijk. Alle mooie verhalen over de bossen, ik heb in die zes weken maar 2 of 3 keer gezien. Ik ben 2 x in bakkum geweest in een koloniehuis. Daar zag ik de bossen elke dag, en heb aan dat koloniehuis ook een positieve herinnering. Overbunde daar heb ik een negatieve herinnering bij die verschrikkelijke nonnen.
september 10, 2013 bij 7:23 am
Paula Maassen
Beste Fred, probeer het eens in die “tijds’geest” te zien…. Ik wil daar niet het gedrag van de nonnen goed praten. Maar om hoeveel kinderen ging het die uit hun gezin waren geplukt, en begin die maar allemaal maar eens te troosten en te vertellen waarom ze zich daar thuis zouden voelen. Waarom ondernamen onze ouders geen maatregelen…zij lieten het gebeuren… Hebben zij dan geen aandeel?? Zij hebben ons daar toch af gezet.
Met alle gevolgen van dien…. En welk gedrag laat een kind zien als zijn thuishaven er niet is!!
maart 25, 2014 bij 6:20 pm
karin ansems
Dag Paula,
Je mag toch wel verwachten als je ouders 17 gulden per week moeten betalen in de jaren 60 dat er goed voor je kind wordt gezorgd?
Mijn ouders hebben mij daar niet afgezet was op aanraden van de arts
en ouders doen alles voor hun kind.
Gr. Karin
februari 16, 2016 bij 10:03 am
Dick
Dank voor je reactie, ik zal nog eens verder graven in mijn oudheid (lees geheugen) voor meer herinneringen uit die tijd. Jammer dat ik daar geen foto’s van heb meegekregen. Zelf later fotograaf geworden en geweest..
Wat ik ook nog weet is dat het een strenge winter met veel sneeuw was. En dat je soms handen had als boven benen, maar daar kon je op trainen, ik had een goede weerstand tegen de kou.
Groet.
september 17, 2013 bij 12:51 pm
nelleke
Beste kolonie logees,
Ook ik was daar, en hebt het als een trauma ervaren, 8 jaar en zo ver van huis,Je post kreeg je al geopend, en jou post werdt eerst goed nagekeken, voor het verstuurd werd, de nonnen, !, net heksen,niks was er kind gevoelig aan.Had in bed geplast, en moest als straf, bij de hele kleintjes gaan slapen,En was je bord pap niet helemaal leeg,kreeg je , je tweede lepel levertraan. Het was hoogzomer , in de middag buiten slapen , op veldbetjes,en sliep je niet, dan die paardendekens helpen omzomen, waar de randen van stuk waren. snacht , lag ik hardop tedromen, en toen kreeg van zo rot non, een kussen op mijn hoofd,, en moest dan maar zo gaan slapen.Was daar om aantekomen, het tegendeel werdt het afgevallen van de heimwee,nog maar 6 weken blijven was het advies,,gelukkig hadden mijn ouders ook heimwee naar mij, en ik ging naar huis, jaren heb ik van deze tijd last gehad.en als mensen over vroeger praten,,die witneusjes,, lopen de rillingen over mij rug
september 25, 2013 bij 1:40 pm
Goke pijnappels
Mijn naam is Goke en was negen jaar toen ik voor zes weken naar Overbunde moest.Was te mager.Vond het verschrikkelijk.Vooral smorgens die dikke pap ,het was zoveel dat ik ervan moest overgeven maar moest net zolang blijven zitten tot het op was met braaksel .Niet normaal.Ook eens in de wasgelegenheid moeten slapen omdat er een meisje huilend bij me in bed was gekropen en ik ze niet naar haar eigen bed had gestuurd .Negen jaar!!!!Deze zes weken zal ik nooit meer vergeten,heel veel groetjes voor alle Overbundertjes.
oktober 23, 2013 bij 5:55 pm
theo kleeven
Mijn naam is Theo Kleeven, tot mijn verbazing zie ik op bovenstaande foto mij in de voorste rij in de midden staan. ik was inderdaad in 1953 in Overbunde, maar ik herinner mij heel erg weinig daarvan, en dat is ook maar goed. Graag zou ik het best leuk vinden om van iemand een reactie te krijgen, die mij iets kan vertellen van die tijd. Ik heb zelf ook nog een groepsfoto liggend in het gras.
Met vriendelijke groet Theo
september 27, 2015 bij 9:31 am
Leo Bekkering
Goedemorgen Theo, ik zat toevallig weer eens op de site van Overbunde te lezen over de belevenissen in Bunde!
Toevallig heb ik ook in 1953 daar 3 of 4 weken verbleven, maar niet echt nare herinneringen van overgehouden. Een jaar of 15 geleden hebben wij een reunie georganiseerd, daarbij waren ook 2 zusters uit die tijd.
De eerste keer dat ik naar Bunde moest als bleekneusje van in 1952.
Ik heb aardig wat informatie uit die tijd verzameld, en gelukkig nog bewaard.
Ook die foto waar jij op staat met dat pakje aan heb ik ook aan gehad, ik meen dat het voor een processie was.
Ik heb zo’n 18 jaar geleden, een stuk of 15 mensen weten te vinden uit die tijd, voor genoemde reunie heb ik deze mensen hun belevenissen op papier laten zetten, dat is heel leuk geworden met veel informatie, zowel goed als minder goede! Er is nog heel veel over te vertellen, maar dan moeten we elkaar eerst maar eens spreken of ontmoeten, mailen etc. Ik vond het heel leuk om een leeftijdgenoot te vinden die zijn verhaal kan vertellen.
Ik ben van 1944.
Graag hoor ik van je, hartelijke groeten, Leo Bekkering.
010-2224145
februari 16, 2016 bij 9:44 am
Dick Willebrands
Overbunde, wat een verhalen. Toevallig kwam ik op de site naar aanleiding van een stukje uit de krant van 12 februari 2016 uit het ED.
Ik heb daar ook in de jaren ’50 gezeten en liefst 3 X zes weken. Om eerlijk te zijn op de pap na heb ik er een heerlijke tijd gehad. Dat kwam misschien ook wel door de begeleiding van de juffen. Annemie Jansen en een lieve kreng juf Walrave uit Amsterdam. Met de nonnen had ik geen problemen. Ik ging regelmatig in mijn eentje naar Meersen daar moest ik dan de hosties ophalen, die dingen smaakte onderweg goed en ze hebben ze nooit gemist denk ik.
Voor Annemie moest ik dan een onsje rumbonen meenemen die vond ze zo lekker en ik ook trouwens want als iedereen sliep kwam ze als ze de wacht moest houden altijd bij me zitten en dan kreeg ik wel een boontje of drie daar sliep je dan lekker van. Voor zuster Elisa mocht ik regelmatig boodschappen doen in Maastricht. Fotorolletjes wegbrengen en andere boodschappen, we zijn ook wel een samen naar Maastricht geweest en gingen dan zelfs chocolademelk drinken ergens aan de Maas. Ook herinner ik ook zuster Stella Maris nog de zieke zuster, boomlang maar toch aardig. Ik had een ongeluk met de slee en kwam met mijn hoofd tegen een muurtje en was toen even buiten westen maar de non knapte mij weer helemaal op. Mijn ouder organiseerde ook weleens een mooie zaterdag middag voor de kinderen. Zo kwam er eens een groot zangkoor en een accordeon duo waar ik dan in die tijd zelf deel van uit maakte.
Later ben ik nog weleens naar Bunde geweest maar alles was weg. Ik denk dat er nog maar weinig verzorgers uit die tijd over zijn ik ben nu 73 dus de andere zijn een beetje ouder.
Maar het heeft mij daar wel gevormd zoals ik nu ben. Ik eet en lust alles. In mijn diensttijd heb ik daar ook profijt van gehad dat kwam misschien ook wel door dat beetje discipline.
Dit is mijn herinnering. Jammer dat er vele zijn die dat niet hebben.
Groet, Dick Willebrands.
februari 16, 2016 bij 9:54 am
Paula Maassen
Dag Dick, mooi je verhaal, ik sluit mij er zeker bij
aan….
februari 18, 2016 bij 4:10 pm
Leo
Hallo Dick, mooi verhaal van je, gelukkig ook een positief verhaal!
Zoals je gelezen hebt heb ik ook in Overbunde verbleven in die periode dat jij daar ook was, namen weet ik vrijwel niet meer van kinderen, wel weet ik dat er veel Amsterdammers waren in die zomerperiode.
Toen ik de 6 weken erop had zitten had ik een Amsterdams accent gekregen, zo vertelde mijn moeder toen.
Dat viel op omdat ik in Leiden ben geboren.
Gelukkig heb ik alle briefwisselingen nog die van Overbunde heen en weer werden geschreven bewaard in een album. Dus ook de brieven van mijn vader en moeder. Mijn brieven vanuit Overbunde waren in potlood geschreven, zodat de censuur in Overbunde ze kon aanpassen, maar dat hoorde en begreep je pas vele jaren later. (andere tijden)
Dat is nu heel leuk naslagwerk, verbazing alom van buitenstaanders die deze brieven vanuit Overbunde hebben gelezen, en vooral dat ik ze nog heb na ruim 60 jaar.
De vele foto’s zijn nog steeds heel mooie herinneringen.
Als je meer wilt weten neem contact op.
Heb je ook nog foto’s uit die tiijd, bv op het bruggetje?
Mvrgr Leo.
februari 18, 2016 bij 6:44 pm
Dick
Dag Leo,
Ik heb ook jou verhaal gelezen, toch wel mooie herinneringen. Ik heb van heel dat gebeuren geen foto’s maar zeker weten doe ik het niet ik ga wel zoeken.
Er schoot mij nog een naam binnen ik dacht aan een zekere juf.
Beekman.
Stuur mij je mail adres eens kunnen we misschien nog wat nagenieten op de pap na (ha,ha).
dick31@live.nl
mei 25, 2017 bij 5:33 pm
Henk van Gestel
Hallo, ik ben Henk van Gestel, heb ook in 1953/54 6 weken in Overbunde gezeten. Zou graag met wat mensen, die ook in die tijd daar gezeten hebben, wat herinneringen willen ophalen.
december 14, 2013 bij 10:32 am
Mary
Waar staat de foto?
december 16, 2013 bij 1:02 pm
C.J.Rietbroek
hallo allemaal mijn naam is kok(kie) Rietbroek en kwam destijds uit Geleen ik heb in 1964 een week of wat in Bunde geweest en vandaar overgegaan naar Maria of Marien waard tussen Meerssen en Maastricht is er misschien iemand die zich mij en mijn zus Lieda zou kunnen Herinneren vooral omdat ik naar mijn idee door de nonnen flink te pakken werd genomen omdat ik bij voorbeeld geen vlees lustte met vet of ik het nu een of tien keer uit spuugde ik moest het telkens weer opeten tot dat men zelfs mijn mond dicht drukte waardoor ik bijna stikte en mij zelfs zo verslikte dat het vlees door de neus weer naar buiten kwam wat mij ook zeer nadrukkelijk is bijgebleven dat met douchen de groene zeep met een houten lepel op mijn hoofd getikt werd dit is ook een vorm van mishandeling die ik van daag en dag de nonnen nog steeds kwalijk nam ook mocht ik absoluut niet naar mijn zus aan de meisjes kant dan zwaaide er wat later ben ik naar mariawaard of marienwaard vertrokken en daar heb ik traumatische ervaringen opgedaan op sexueel gebied die ik niet kan herhalen wel heb ik in een groep gezeten bij juffrouw Bets(ie) en meneer Jan toen wij op vakantie waren op een vakantie boerderij in Deurne is er wat gebeurd wat ik niemand van U zou gunnen ik hoop niet dat er meerder slachtoffertjes zijn geweest is er iemand die in marienwaard een gelijksoortige ervaring heeft op gedaan zou U of Jij met mij in contact willen komen via de mail kokrietbroek@gmail.com ook ben ik naar de achternaam van Meneer Jan uit Mariawaard opzoek al heb ik begrepen dat deze Persoon misschien niet meer leeft wie kan en wil mij helpen
groet kok Rietbroek
januari 29, 2014 bij 8:10 am
Huub Janssen
Hallo. ik heb een facebook site van Huize Overbunde.
Meld je aan om mede lotgenoten te ontmoetten… Gr Huub Janssen (`72 / `75)
januari 29, 2014 bij 9:30 am
Maurice
Hallo Huub. Ik sta niet meer op fb. Zou fijn zijn je toch eens te ontmoeten. Groetjes Maurice Bouts, je mud vriendje :-)!
maart 13, 2014 bij 8:27 pm
wil peerboom.
Hallo allemaal.Sinds enkele weken weet ik dat ik ooit naar overbunde was geweest.mijn oudere zussen hebben mij dat verteld.ik ben daar geweest 1950/51.ik zelf heb daar geen enkele herinnering aan.Wel wordt mij nu heel veel duidelijk wat mijn leven zo kan hebben beinvloed.ik ben nu 69 en begin uit te zoeken wat er met mij in overbunde gebeurt is.meer weet ik nu ff niet.
maart 25, 2014 bij 5:27 pm
karin ansems
Dag allemaal,
Ook ik ben er geweest op aanraden van de dokter was te mager, dit zal ongeveer in 1963/1964 zijn geweest was toen een jaar of 8.
Weet ook nog dat ik met nog een jongetje met de trein ging onder begeleiding van een of andere juf, moest mijn lunch delen met het jongetje want die had alleen maar snoepjes van zijn moeder mee gekregen.
Weet er verder niet zoveel meer van alleen als je een pakje van je ouders kreeg per post namen ze dat gelijk van je af zo ook je geld bij binnenkomst,
je eigen kleding mocht je niet dragen terwijl die allemaal gemerkt waren.
Als je ouders vroegen of je geld nodig had moedigde ze dit aan om ja te zeggen had mijn eerste geld nog niet opgemaakt???
Weet ook nog dat mijn ouders 17 gulden per week moesten betalen en dat was in die tijd heel veel geld.
Na 6 weken kreeg ik een telefoontje van mijn vader of ik nog langer zou willen blijven op aanraden van de nonnen, niet dus.
De volgende dag al heel vroeg kwamen mijn ouders mij halen, de nonnen boos en mijn ouders nog veel bozer.
Weet nog wel dat we vandaar naar Maastricht zijn gegaan waar mijn vader ook nog een bekeuring kreeg.
Kwam bij toeval op deze site wist niet eens meer dat dit huis Overbunde heten alleen maar dat het in Bunde was.
Nonnen deugen niet voor kinderen heb er geen fijne tijd gehad dat weet ik zeker.
Gr. Karin uit Breda
maart 29, 2014 bij 8:10 am
karin ansems
Wat ik me nu ineens herinner dat ik er rond Pasen was en dat de chocolade eieren die mijn ouders hadden gestuurd werden afgenomen onder het mom dat ik die moest delen…nooit een chocolade ei meer terug gezien.
De nonnen hebben mij uren laten wachten op de slaapzaal gepakt en gezakt terwijl mijn ouders al uren beneden op mij zaten te wachten ik zou zogenaamd met de trein terug gaan, wat waren het toch krengen.
Was een warme dag dat ik naar huis ging en de nonnen hadden mij een fluweeljurkje aan gedaan veel te warm natuurlijk dus zijn mijn ouders gelijk in Maastricht een zomerjurkje gaan kopen, dat was hun laatste pesterij.
Heb ook eens een halve nacht op een krukje moeten zitten omdat ik met een ander meisje aan het praten was.
Ben in de zes weken ik daar was niet naar school gegaan, nooit het beruchte zwembad gezien alleen een soort vijver waar ik mijn brood in gooide die ik naar buiten smokkelde.
Misschien komen er nu nog wel meer herinneringen.
Groetjes uit een zonnig Breda waar het goed toeven is,
Karin
maart 29, 2014 bij 8:40 am
kok(kie) rietbroek uit Epe
Hallo met kok(kie) Rietbroek
ook ik heb in 1964 bij de nonnen in bunde gezeten en later in mariawaard in meerssen
Iedereen heeft het over het sexueel misbruik binnen de katholieke kerk waar ik een van de slachtoffers ben maar wat veel erger nog is dat wij lichamelijk en vooral geestelijk zijn mishandeld door de nonnen en geestelijken dat wij daar kollectie de katholieke kerk zouden moeten aanklagen en ons recht gaan halen via de recht bank ik heb er mijn hele leven de naweeen ervan ondervonden en nog als ik er over praat word ik weer verdrietig
wat mij het meest bij is gebleven dat ze je vooral persoonlijke dingen inpikte en je veelal gekleineerd werd ook als ik me moest douchen kwam de non langs met een pot groene zeep en een houten lepel die doopte ze in de pot om een dot zeep op je hoofd er af te slaan ik herinner ze mij nog steeds als monsters en medogenloze wezens ik weet niet of er meer zo over denken misschien moeten we daar maar eens met de minister over praten
ik stop want ik merk dat ik al weer begin te koken
groeten en veel liefs kok
maart 29, 2014 bij 3:04 pm
karin ansems
Dag Kokkie,
Dat is vreselijk wat jou is overkomen kan me voorstellen dat dit niet makkelijk is te verwerken.
Zelf ken ik pas kort deze site heb nooit veel aan Bunde gedacht maar de laatste dagen komen steeds meer herinneringen boven kan helaas niets meer aan mijn ouders vragen gezien mijn vader al 18 jaar geleden is overleden en mijn moeder 4 jaar geleden.
Mijn zusje was toen nog maar 2 jaar dus die weet er helemaal niets van.
Warme groetjes,
Karin
maart 30, 2014 bij 4:19 pm
karin ansems
Dag Kokkie,
Ben vandaag veel bezig geweest met Bunde zodat ik er hoofdpijn van kreeg.
Had deze site beter niet kunnen ontdekken heb er al die jaren (nu 58 jaar) er met niemand overgesproken of aan gedacht zelfs niet met mijn man die intussen al weer 7 jaar geleden overleden is.
Heb vele jaren in het buitenland gewoond (Portugal/België) en dit gedeelte van mijn leven onbewust afgesloten in ieder geval laat het mij nu niet meer los.
Weet je Kokkie dat ik me niet eens herinner van die groene zeep terwijl ik een zeer goed geheugen heb.
Kokkie probeer het een plaatsje te geven hoe moeilijk dit ook is laat het in ieder geval niet de rest van je leven verpesten dat zouden die vreselijke nonnen ook nog willen.
Waarom ik al die weken niet naar school ben geweest is volgens mij dat ik in Breda op een Nuts school zat en die hebben niets met de kerk etc.
Mijn moeder heeft al die weken lopen huilen dat ze mij daar naar toe heeft gestuurd maar in de overtuiging dat dit goed voor haar kind was.
Kom uit een warm gezin en opgegroeid in een bosrijke omgeving zelfs het woord witneusjes was voor mij nieuw.
Kokkie heb respect voor je.
Een lieve groet uit het mooie Breda,
Karin
maart 29, 2014 bij 9:39 am
Paula Maassen
Poehpoeh….sorry hoor, maar ben ik misschien de enigste die Overbunde in positieve zin heeft ervaren….en hoeveel kinderen waren er daar op die weken wat we er vertoefden, 40…60…..kinderen!
Hoeveel per jaar??? Er zullen zeker dingen gebeurd zijn die niet door de beugel konden…maar goh als ik zo diep moet gaan wroeten en alleen maar alles in een kwaad daglicht wil zetten waar ben ik dan mee bezig!!!
Ga er zelf maar eens aanstaan….en probeer het allemaal zelf maar eens in goede banen te leiden…
En een chocolade ei…mens waar draait het hier om…
Het was goed dat ieder kind hun snoep in moest leveren…vergeet je soms dat dit allemaal in een trommeltje werd op geslagen en dat ieder kind een snoepje per dag er mocht uitnemen.. daar ontstond de vaardigheid, samen delen uit…
Dat zijn levenslessen!
maart 29, 2014 bij 2:50 pm
karin ansems
Ja een chocolade ei had net zo goed iets anders kunnen zijn maar voor mij heel belangrijk dit was iets van het thuisfront…moeilijk te begrijpen?
Gr. Karin
maart 29, 2014 bij 3:05 pm
Paula Maassen
Ja, precies!!! Is moeilijk te begrijpen….
maart 29, 2014 bij 3:12 pm
karin ansems
Tja…daar kan ik je niet mee helpen.
maart 29, 2014 bij 4:31 pm
karin ansems
Uit wat voor een gezin kwam jij eigenlijk niet iedereen is zo positief over Bunde…misschien stof om daar eens over na te denken.
maart 29, 2014 bij 11:17 pm
Paula Maassen
Van, een ander planeet!!!!!
maart 29, 2014 bij 8:43 am
kok(kie) rietbroek uit Epe
Kollectief
maart 29, 2014 bij 9:45 am
Paula Maassen
Ja, misschien Geert Wilders!!!
maart 29, 2014 bij 11:54 am
C.J.Rietbroek
Beste Paula ik ben anti-Wilders ik vind het dan ook niet netjes om zo te reageren op zijn minst kun je de mensen in hun waarde laten want een ieder die op deze site schrijft doet dit uit zijn eigen ervaring destijds
als je deze site leest zou je moeten erkennen dat slechts enkele kinderen het als leuk hebben ervaren ik kan je vertellen ik ben beslist niet negatief uitgevallen maar heb met het juk uit mijn periode Bunde / Meerssen steeds mee moeten dragen en positief ja er was slechts 1 non die mij soms troostte echter nooit in het bijzijn van de anderen tuurlijk zijn niet alle mensen slecht maar ik kan me daar niet mee verenigen van de vele reactie,s is af te lezen dat de meesten het niet leuk vonden dat is voor de meesten ook normaal want je bent uit je thuis situatie voor anderen zal het juist leuk en goed zijn geweest om dat die het thuis misschien minder goed hadden maar dat blijft gissen
ik heb jaren er over gedaan om mij te binden aan iemand wat uiteindelijk na mijn ernstige ongeval waar ik ternauwernood aan de dood ontsnapt ben is gelukt ik was 50 zij 55 we zijn in 2003 getrouwd als 2 zeer gelukkige mensen maar binnen het lichamelijk huwelijk is altijd problematisch geweest doch liefde overwint vele dingen echter was deze drempel te hoog mede door mijn jeugd trauma
in 2007 kreeg mijn vrouw een hersenvlies ontsteking waarna ze zwaar gehandicapt raakte ik ben sinds die tijd haar mantelzorger en doe dit met alle liefde al is het met mijn eigen handicap zeer zwaar
ik probeer niet te veel aan vroeger te denken om dat ik alle tijd aan mijn vrouw wil besteden en dat doe ik ten graagste
ik hoop dat de mensen beseffen dat soms een reactie veel te weeg kan brengen en wil dan ook graag aan iedereen die op deze site wat schrijft zo veel mogelijk elkaar te respecteren want ieder huisje heeft zijn kruisje
in alle liefs kok Rietbroek
maart 29, 2014 bij 12:45 pm
Paula Maassen
Hallo Kok,
Oké, je hebt gelijk ik had niet zo moeten reageren…dat verdiend zeker geen schoonheidsprijsje!
Maar ik zie zoveel negatieve reacties, er moet toch ook nog wat leuks zijn blijven hangen denk ik dan.
Je persoonlijk verhaal vind ik aangrijpend, en daar kan ik je alleen maar veel sterkte wensen, want als mantelzorger heb je een zware taak!
Fijne dag nog…en misschien tot horens!
Paula.
maart 29, 2014 bij 1:00 pm
C.J.Rietbroek
hallo Paula
dank je wel voor je reactie en je mooie woorden .
ja ik weet dat er ook leuke ervaringen zullen zijn geweest het grote voordeel daarvan is dat het je leven positief be-invloed en zo zou het ook moeten zijn
en daarom ben ik echt wel blij dat er ook positieve verhalen zijn .
alleen hebben wij het gros er helaas niet zulke leuke ervaringen op gedaan en helaas maar een trauma blijft vele mensen vaak achtervolgen daarom vind ik het fijn dat je toch nog zo positief hebt gereageerd dank je wel daarvoor en ja ik zal nog wel eens reageren misschoen komen we elkaar eens tegen op Facebook of dergelijke wens je in ieder geval een hele fijne en zonnige dag toe
groetjes Kok x
maart 29, 2014 bij 1:17 pm
Paula Maassen
Hoi Kok, ik sta onder paula maassen op facebook, zou leuk zijn als je mij als vriend zou toevoegen!!
maart 30, 2014 bij 5:03 pm
karin ansems
Denk jij wel eens na…?
maart 29, 2014 bij 12:09 pm
C.J.Rietbroek
ps ik ben in Bunde geweest van Augustus 1964 tot en met maart 1965
april 4, 2014 bij 5:53 pm
karin ansems
kan iemand mij verder helpen over de jaren 1963/1964 ben er 6 weken geweest en kan me er nog weinig van herinneren zelfs het jaar niet alleen dat ik rond Pasen was.
Gr.Karin
april 4, 2014 bij 10:25 pm
Paula Maassen
Diep, nadenken..!!!
april 5, 2014 bij 10:20 am
karin ansems
Dag Paula,
Sterkte…
Gr. Karin
april 19, 2014 bij 7:26 pm
Annie Viller
Beste allemaal,
Ik heb al een tijdje niets meer geschreven op deze site,maar dit wil ik toch even melden.
Op 13 mei verschijnt het boek “Stil in Mij, overleven bij de nonnen” van Danielle Hermans en Esther Verhoeff.
Dit boek lijkt me heel interessant om te lezen.
Er zal ook een stuk over Overbunde in dit boek staan.
Met vriendelijke groet,
,Annie Villier
augustus 30, 2014 bij 10:23 pm
Annelies de Leijer
Dank voor de tip ,dit ga ik zeker lezen,heb in Bunde gezeten ,maar geen slechte herinneren ,en heel mijn schooltijd bij nonnen gezeten ,dus wel interessant om dit is te lezen.
april 19, 2014 bij 7:33 pm
Annie Viller
Nog even een aanvulling zie:http://daniellehermans.nl/stil-in-mij/
mei 9, 2014 bij 12:07 pm
Annie Viller
Zaterdag 24 mei is er een lotgenotedag in Utrecht voor mensen die meer info willen kunnen mailen met:Annemie Knibbe-van Dijck [annedijck@hotmail.com]
mei 9, 2014 bij 4:10 pm
karin ansems
Dag Annie,
Wat goed dat er zoiets is, helaas moet ik op die dag werken (WZC) moet er wel bij vertellen dat ik zo goed als niets meer weet van die tijd dat ik daar verbleef.
Verder reageer ik niet meer zoveel gezien er een uiterst vervelende mevrouw met de naam Paula Maassen iedereen haar mening probeerd op te dringen en nogal beledigend is, ken de site pas van dit jaar door toeval.
Hoop in ieder geval dat veel van onze lotgenote de dag in Utrecht een openbaring mag zijn.
Vriendelijke groet,
Karin Ansems
augustus 30, 2014 bij 10:27 pm
Annelies de Leijer
Niks van aantrekken hoor ,zijn azijn zeikers.
mei 9, 2014 bij 4:41 pm
Annie Viller
Beste Karin,
Van deze mevrouw Maassen moet je je helemaal niks aantrekken,dat doe ik ook niet. Voor haar zou het goed zijn om naar de lotgenotedag te gaan.
Ze kan dan met eigen oren horen,wat deze vrouwen hebben meegemaakt.
Trouwens,als ze dit leest zal ze wel weer van zich laten horen.
Groetjes,Annie
mei 10, 2014 bij 7:42 am
Annie Viller
Vergissing de lotgenotendag is: 24 mei a.s, in Hilversum Noord,dus niet in Utrecht.Voor info
Knibbe-van Dijck [annedijck@hotmail.com]
Groetjes,Annie
juni 27, 2014 bij 2:51 pm
(Annemieke) Mieke Callaghan- Verbruggen
Ik heb in december 1957 t/m januari 1958 (kerst periode) als 6 jarige ook 6 weken doorgebracht in Overbunde. Met een grote bus vanuit Veghel helemaal in je uppie zonder familie, daar naar toe, Ik kan me alleen de nare dingen herinneren, want goede waren er denk ik niet. Vooral dat je altijd pap en de stampotten te eten kreeg en alles moest opeten ook als je moest overgeven, en het braaksel op moest eten. Het strenge regime van de nonnen en de straffen vond ik heel erg. Heb dit geschreven naar aanleiding van het boek ‘stil in mij leven met bij nonnen’. Zoveel dingen zijn zo herkenbaar.
juni 28, 2014 bij 4:26 pm
karin ansems
Dag Annemieke,
Ben er geweest in 1964 denk ik, heb er totaal geen herinneringen aan, nooit geweten dat het huis Overbunde heten.
Ben er 6 weken geweest maar mijn overbezorgde ouders zijn mij s’morgens al om 7 uur komen halen na dat mijn vader gebeld had met mij met een non ernaast.
Nonnen super boos, wat ik nu wel begrijp ik zat er omdat ik niet wilde eten maar er waren veel kinderen uit probleem gezinnen etc. en mijn ouders moesten dik betalen.
Verder heb ik altijd op een Nutsschool gezeten (dat was waarschijnlijk ook de reden dat ik daar niet naar school ben geweest) Nonnen deugen niet voor kinderen zijn zo gefrustreerd als de pest.
Wens je veel goeds en zonnige groeten uit Breda,
Karin
juni 28, 2014 bij 9:45 pm
Fred de Roode
Beste Karin, ik begrijp geheel jouw verhaal. ik ben daar in 1958 0f 1959 geweest. Het was gewoon verschrikkelijk, dat heb ik in eerdere bericht weergegeven.Die Nonnen hadden geen gevoel, in die zes weken maar 3 x in de bunderbossen geweest. de rest het dorp of die verschrikkelijke speeltuin achter het klooster.Verder ik ben hier overheen gestapt, verdere frustraties zijn die nonnen en aanverwanten gewoon niet waard
augustus 10, 2014 bij 4:02 pm
Johnny Winter
Beste, Mijn naam is Johnny Winter, geboren in Kerkrade, en in periode van 1993 tot 1997 overplaats naar huize overbunde, niet het klooster, maar het internaat, ik probeer sinds nu ik 27 jaar ben te achterhalen of daar nog sites over zijn op internet, of mensen die in dat internaat hebben gezeten, er waren groepen zoals de rakkertjes, achter het kloster lagen 2 scholen zover ik weet te herrineren, ik heb op de rechter school gezeten als je voor het klooster staat. erachter waren de huizen van de internaats waar we in groepen in gedeeld zaten, ik weet niet hoe actueel deze site is. maar hopelijk kan mij iemand verder helpen met mijn zoektocht. gezien ik helemaal niets heb over mijn jeugdjaren, foto’s etc. telkens als ik google naar internaat bunde kom ik weer op deze site terecht of alleen info over het klooster.
Mijn dank is zeer groot. een email mag ook via sunradiolandgraaf@gmail.com
september 8, 2014 bij 2:44 pm
Sien van den Hoogenband
Ik heb 3 keer in overbunde gezeten voor 6 weken in in de periode 1950 tot 1958 welke jaren precies weet ik niet meer . Echt verschrikkelijke dingen heb ik er niet mee gemaakt , Wel vond ik het erg dat ik niet gewoon met de jingens mocht spelen , werden strikt gescheiden gehouden . En ook dat je alles moest eten wat je voorgeschoteld kreeg , zure zult op brood ik gruwelijk er nog van .En dat je onderzocht werd op luizen was ook niet echt leuk , nee ze waren inderdaad niet al te zachtzinnig die nonnen . Maar er waren ook wel leuke dingen , zoals spelen in het bos of de grote speeltuin en helpen in de moestijd , En toneel spelen was heeel leuk ik heb repelsteeltje gespeeld . En volgens mijn bestonden ze op een keer zoveel jaar toen gingen we met de bus naar het sprookjesbos in Valkenburg , Toen ik later als volwassene in Valkenburg kwan wist ik ineens weer dat ik daar was geweest en waar het lag . Dus heb ik mijn kinderen daar mee naar tie genomen . Hellas heb ik geen foto,s uit deze periode van mijn leven . Maar nogmaals ik heb er neits van overgehouden waarschijnlijk waren de nonnen bij wie ik in de groep zat niet van die onmensen .
..
oktober 8, 2014 bij 10:59 pm
annie v bergen
Ook ik heb ik Bunde Gezeten De schoolarts vond het nodig Ik was te mager Oorlogskinderen zei hij . Maar daar werk ik ziek en nog magerder Moest plooienrokken de plooien in naaien met de hand , Bontjes doppen en pap eten Ik zat naast het raam waar veel groen tegen groeide Dus kiepte in de pap daarin klaar Maar veder kreeg ik natuurlijk niets Dan moesten we naar een mis Waar ik regelmatig flauw viel Omdat ik niets at . Ik was het zat Kroop in een Van Gent en Loos auto en dacht die gaat naar Heerlen nee dus Bleef in Maastricht Maar daar was ik weg Er is flink gezocht naar mij . en hoe kon ik zomaar wegkomen Moest nog eens 6 weken blijven Mijn ouders kregen mijn brieven niet ook geenbezoek uur Toen ik zo mager was dat het niet meer verantwoord was kwam een dokter Die zei Heimwee Ze moet maar eerst even naar huis . Ik thuis alles verteld en ben nooit meer terug geweest Ik had een trauma opgelopen , Nu heb ik overgewicht . alles komt uiteindelijk goed Maar wat een toestanden kort na de Oorlog Goed dat we het nu zelf in handen hebben . Ik zou dat een kind nooit aandoen . Maar ja wisten hun toen ook niet hoe het daar was . heb wel meegelopen met sterre Der Zee vond ik prachtig . en het enigste dat ik erg leuk vond was toen de Stad Maastricht Ik wist toen al dat ik niet in Heerlen bleef wonen en woon er al meer als 50 jaar , Toch nog iets goeds …
augustus 28, 2015 bij 2:58 pm
wim v d liefvoort
hallo
ik ben in juli 1968 ook in huize overbunde geweest.
6 weken was ik daar,was toen 13 jaar
zijn er nog mensen die over die periode nog foto’s hebben
graag zou ik wat meer willen weten over hoe het toen daar was
zelf weet ik nog weinig van die periode
ben er pas nog geweest maar ken er maar weinig van terug
alle reacties zijn welkom
mvgr wim
september 26, 2016 bij 8:20 am
Jan Litjens
Janlitjens@gmail.com
september 26, 2016 bij 8:35 am
Jan Litjens
Mijn broer en ik, zijn daar ook geweest in 1961 voor de duur 3 maanden.
Wat mij is bij gebleven is dat we een keer in de week naar een hoogte zon moesten, 1 keer in de week en schoenen moesten poetsen. Wandelen langs het kanaal en dan diverse liedjes zongen onderweg. En dan die vieze levertraan, bah wat was dat vies. Met carnaval gingen we met de groep door het huis op richting de grote aula daar ging het feest verder. Wat ik het ergste vond dat als iemand in z’n broek had gedaan, deze onder de koude douche werd gezet of gewoon in bed lieten liggen.
november 30, 2016 bij 7:12 pm
Gerardus
Als ‘Gerardus’ plaatste ik enkele jaren geleden (2012) op dit forum al enige bijdragen, en wel uit compassie met de mensen die met trauma´s werden opgescheept. Zelf heb ik behalve een afkeer van de lucht van verbrande pap er niets aan overgehouden. Maar als journalist herkende ik WEL de ernst van verschillende verhalen. Een met oogkleppen getooide ‘heer’ Simon Ruskauff die mijn bloed wel kon drinken, ontkende feitelijk de trauma´s die werden gemeld.
Vandaag een uitstekend artikel in het AD met als kop: ‘Alsof het ongedierte was. Pure marteling’. In het artikel komt hoogleraar pedagogiek Micha de Winter aan het woord: “Het geweld waar kinderen in de jeugdzorg mee te maken hebben gehad, voelt als een dolksteek.” Zijn commissie doet onderzoek naar het geweld in de jeugdzorg vanaf 1945 tot heden.
Voor contact met het meldpunt 088-371 7500 of https://www.commissiegeweldjeugdzorg.nl/meldpunt/ . Voor degenen die het nodig hebben: neem contact. Wie weet slaap je daardoor vannacht een stukje beter.
maart 6, 2017 bij 8:40 pm
willy gorissen
hallo beste mensen . ik heb er drie maanden – te lang- gezeten met mijn broer. deze had niet zo een last van heimwee als ik . Daar ben ik tot bijna 4 maal weggelopen.Ik zat bij Zuster hyneria en Zuster Miriam.
Het was jaar 1964 op 1 augustus.. nee dat was a bad day.
s’morgens griesmeelpap. s,middags brood en sávonds warm eten.
Douchen op commando of slapen ,ennog dat eeuwig op de knieën voor elke deur voor dat je de slaapkamer/zaal verliet bidden.
mei 4, 2017 bij 11:15 pm
Cornelie Peeters
Dag allemaal
In 1956 was ik in Bunde, acht jaar oud. Dit is wat ik nog weet:
Iedere dag liepen we in de rij naar de eetzaal, twee aan twee. Ik liep in de meisjesrij en keek uit naar mijn oudere broertje. Hij was er, ik zou hem weer zien, en hij zou naar mij kijken. En in de eetzaal keek ik weer naar hem, hij zat enige tafels voor me, rechts. Ik keek en keek.
Dat het eten niet lekker was, dat je de levertraan niet door de pap moest roeren maar meteen opeten, dat gaf niet. Ik keek naar mijn broertje. Ik keek naar rechts.
Er was een lieve juf, juf Ria met haar blauwe vest over haar witte schort. In de speelkamer voor de meisjes was zij een lichtpunt, een blauw lichtpunt tussen de grauwe meisjes en de zwarte nonnen.
We gingen naar buiten, juf Ria en de meisjes, in de sneeuw. En het was zo koud. Het was erg mooi maar zo koud!
‘ s Middag moesten we gaan slapen op de slaapzaal. Heel stil lag iedereen. Het was er donker en door een kier kwam een straaltje licht. Stofdeeltjes dansten in dat licht, gouden stofdeeltjes.
Waarom zouden we toch allemaal van die vormeloze jurken aan hebben moeten trekken? Donkergrijze jurken. Donkergrijze stenen lange wasbak, gezamenlijk tanden poetsen.
Soms moesten we met onze hele groep naar de dokter. Daar stonden we in ons onderbroekje en werden we gewogen. En beoordeeld: was je niet genoeg in gewicht aangekomen, dan moest je nog eens zes weken blijven. Mij is dat niet overkomen, maar de schrik, de wanhoop, het verdriet van de meisjes die dat te horen kregen herinner ik me nog goed.
Ik herinner me geen namen, alleen Thea uit Amsterdam. Zij kreeg vaak post. De brieven werden voorgelezen. Voor Thea was er altijd wel een brief. En dan moest ze zo huilen.
Zelf kreeg ik denk ik geen post. Ik zat daar in de groep op de grond en luisterde naar het voorlezen. In de slaapzaal gebeurde dat.
Ik heb het een rare, nare tijd gevonden. Die eenzaamheid, dat was het ergste.
Cornelie Peeters, (toen) uit Venlo
mei 28, 2017 bij 7:37 pm
R v d kleij Beremds
Het ergste was wat ik later van mijn ouders hoorde dat ze steeds post stuurde maar die ik nooit heb gekregen . Kwam toen uit Den Haag en de afstand was te ver om mij te bezoeken dus in al die 6 weken niets gehoort of gezien .
februari 22, 2018 bij 11:08 am
Nelly Martens
Beste lezers,
Al is het 65 jaren geleden dat ik ook in Bunde ben geweest, is het wellicht toch goed om er iets over te schrijven. Ik schrik van een aantal verhalen en heb het zelf niet zo ernstig ervaren, al was het misschien wel zo. Wel is mij altijd verteld dat ik daar naar toe ging om aan te sterken, maar door heimwee eerder was afgevallen. De herinneringen die ik nog heb wil ik graag delen.
Ik was 5 jaar in het najaar van 1952 en ik mocht mee met een vreemde mevrouw in de trein. Ik kan me de aankomst bij het immense klooster nog wel herinneren. De tuindeuren stonden wijd open en ik werd onmiddellijk gegrepen door al het speelgoed wat ik er zag. Toen ik me er even in had verloren en mijn reismevrouw weer zocht, was ze verdwenen. Ik kan me de slaapplek nog herinneren (meen ik). Mijn bed stond met het hoofdeind onder een dakschuinte en er was een soort kastje in die schuinte. Daarin had ik schoentjes staan die ik nog ongeveer kan uittekenen. (zondagse?) Van het eten kan ik me werkelijk niets herinneren. Wel dat we dat buiten deden onder een grote overkapping met lange tafels en banken. Ook dat we gingen wandelen twee aan twee en dat we vanaf het klooster heuvelaf liepen. Verder herinner ik met welke blijdschap ik het kaartjes koesterde dat van ouders kwamen. Wonderwel heb ik ze nog steeds. Ik ontving 5 kaartjes van mijn ouders en 4 kaartjes zijn van Bunde naar mijn ouders gestuurd om te vertellen dat ik het zo goed maakte. Deze kaartjes waren door mijn ouders geadresseerd aan zichzelf. Dat heeft misschien ook geholpen. Hier houden mijn herinneringen op. Ik ben daar vast niet gelukkig geweest, maar heb geen traumatische herinneren voor zover ik me bewust ben.
Een van de kaarten is een foto met de tekst “R.K. Koloniehuis “Overbunde” Tel. 221 Bunde (L) Kinderen in de speelzaal” met alleen meisjes in uniformpjes aan, donker rokje, witte blouse en witte strik. Moet van voor 1952 zijn.
februari 22, 2018 bij 11:15 am
paula
Nou daar sluit ik mij bij aan..! Ik heb er ook geen nare herinneringen aan overgehouden….