Paus Benedictus XVI is op 8 juni 2008 overleden en ook ik, leek, 61 jaar oud, wordt verwacht op zijn uitvaart 14 juni en het conclaaf vanaf 24 juni.
Tijdens zijn kort durend pontivicaat heeft Benedictus vanuit zijn theologische achtergrond het weer mogelijk gemaakt dat ook katholieke mannen die niet priester zijn tot paus gekozen kunnen worden, dit tot groot ongenoegen van de curie kardinalen, immers de rangorde wordt doorbroken.
In de vroege kerkgeschiedenis was dit altijd mogelijk. Jesus benoemde Petrus tijdens het vissen gewoon tot zijn opvolger. Democratisch was anders, maar simpel wel.
Echter zijn opvolgers zijn dit gaan afschermen tot eigen gewin.
Wereldwijd zijn 90 kandidaten met moeite op voordracht van hun landelijke aartsbisschop geselecteerd en door Benedictus 28 waardig bevonden.
Indirect heeft Benedictus hiermee het gehuwde priesterschap geaccepteerd.
Immers mocht een leek, dit is niet waarschijnlijk, tot paus gekozen worden dan impliceert dit automatisch dat hij tot priester en bisschop gewijd wordt en hierna tot kardinaal verheven wordt.
Samen met mijn vrouw Marijke reis ik naar Rome, immers ik ben een van de uitverkorenen.
Thirza zorgt tijdens onze afwezigheid voor de katten en de post.
Daar dit ons eerste bezoek aan de stad is besluiten we het afscheid van de paus Benedictus te combineren met een touristische verkenning.
Bovendien genieten we het voorrecht dat het Vaticaan ons verblijf vergoed, al vliegen we wel enkele reis met Ryan-air voor € 10 vanaf Eindhoven.
Rome is behalve de tropische hitte en de uitlaatgassen overweldigend. We besluiten samen een scootertje te huren zodat we ons snel kunnen verplaatsen.
Spontaan nemen we een duik in de trevifontein, hetgeen ons op € 90 bekeuring komt te staan.
Het colusseum maakt diepe indruk op ons.
De Sixtijnse kapel met haar freco’s kunnen we helaas niet bezoeken, vanwege de voorbereidingen van het aanstaande conclaaf.
Maar aan kerken geen gebrek.
Alleen al in de Sint-Pietersbasiliek en de gebouwen er om heen brengen we een dag door.
We bezoeken de Friezenkerk de Sint Jan van Lateranen en het Pantion.
Moe van alle kerbezoeken strijken we met regelmaat neer op een van de vele zonovergoten terrassen.
Na het indrukwekkend afscheid van Benedictus, gaan we 7 dagen naar Castel Gandolfo, waar het vakantieverblijf van paus gehuisvest is.
We logeren in een pension nabij het meer.
Het schepijs in het plaatsje smaakt er verrukkelijk. Kan ook niet anders want zes pausen hangen met foto keurig ingelijst al likkend in een goud randje aan de muur van de ijssalon.
Pius XII in zwart – wit foto met vanille ijs tussen twee wafeltjes. De overige zijn in kleur vereeuwigd.
Johannes XIII, met vijf bolletjes op een schaaltje, te weten , citroen, mango, frambosen, mint, en lavendel. Ja deze paus hield van lekker eten en aan zijn buikje achter glas in de Sint Pieter is dit nog af te lezen.
Paulus VI, met hoorntje met een bolletje pruimenijs. Vrij kleurloos.
Johannes – Paulus I, een hoorntje boven op zijn hoofd door een gemonteerde digitale foto met lachend gezicht.
Heeft nooit na een maand pontivicaat daar ijs kunnen proeven, maar hangt wel in de ere galerij. Johannes – Paulus II, heeft 25 jaar ijsnogatinataart buiten allen horentjes met smaak kunnen proeven al ging het slikken de laaste jaren moeilijk.
Benedictus XVI, geniet van een bordje kersenijs met sane. Bovendien is zijn foto niet verbleekt.
Na de negen dagen rouw breekt ook voor Marijke en mij het tijdelijk afscheid aan. Immers de verwachting is dat het conclaaf in zijn nieuwe samenstelling lang zal duren.
Marijke besluit gedurende die tijd in Rome te blijven en een dagboek bij te houden.
Daarnaast wil zij de witte rook uit de schoorsteen zien komen, en deze beelden op video voor mij vast leggen.
Wie weet zegt zij, word ik de eerste furst lady van het Vaticaan, maar moet ik dan nonnenkleding dragen en mijn krullen verstoppen?
Ben jij gek merk ik op, wij gaan weer naar Geldrop.
Op 24 juni loopt het college van kardinalen gevolgd door de uitverkoren leken in processie om 16.30 uur,naar de Sixtijnse Kapel.
Het aantal kiesgerechtigden heeft Benedictus tijdens zijn laatste jaar verhoogd van 120 naar 150 en de maximum leeftijd om gekozen te kunnen worden tot paus terug gebracht van 80 naar 60 jaar.
Na een klein knipoogje aan Marijke ga ik de deur van de Kapel binnen, die daarna verzegeld wordt.
Binnen leggen alle kardinalen en leken om beurten de eed af op geheimhouding.
Op de eerste dag van het conclaaf wordt s’morgens de Heilige Mis geconcelebreerd ” Pro Eligendo Papa” door alle kardinalen, wij kandidaatleken zitten aan de zijkant. Voorganger is kardinaal-deken, Godfried Danneels, uit Belgie.
Vanaf nu is geen communicatie met de buitenwereld meer mogelijk.
De mobieltjes liggen allen veilig opgeborgen in een kluis en de enige communicatie met de buitenwereld is zwarte of witte rook.
Logeren hoeven we niet meer in de sombere kamers nabij de Sixtijnse Kapel. Johannes-Paulus II heeft in stilte een hotel laten bouwen. Bovendien ontdek ik, dat het kacheltje nabij de kapel alleen bij een pausverkiezing in een zijgangetje tijdelijk geinstaleerd wordt.
Marijke, staat inmiddels met drie nonnen al zeven dagen op het Sint-Pietersplein.
De rookpluimen zijn de afgelopen zes dagen alleen maar zwart geweest. Soms was er even verwarring maar dat lag aan de wens van de stookkardinaal bij het haperend vuurtje.
Zenuwachtig kijken ze met duizenden pelgrims toe als er op 30 juni om 15.10 uur, langzaam een vlokje witte rook uit het smalle pijpje van de Sixtijnse Kapel omhoog kronkelt.
Het vlokje wordt een witte wolk, en heel het plein barst in juichen uit.
Uit haar meegenomen fles rosè trakteert Marijke spontaan de nonnen en zich zelf op een slok. Ave Maria, roepen zij allen in koor, het wachten wordt beloond.
Het plein stroomt inmiddels onder klokgelui om 15.40 uur vol door het uitgezonden t.v. nieuws van de RAI.
Om 16.30 uur, gaan de balkon deuren open en klinkt het “Habemus Papam”, ( We hebben een paus), uitgesproken door de Nederlandse kardinaal Simonis.
Tot Papam is gekozen, Jo Pinxt, from the Nederlands, genaamd, Johannes XXIV.
Simonis vlucht hierna al hoofdschuddend met mijter en kazuifel weer naar binnen.
Het publiek barst los in luid applaus.
Zenuwachtig kom ik als kleine Johannes uit de doos van Pandorra te voorschijn zoekend naar de ogen van Marijke op het plein die ik niet kan vinden.
Daar sta ik in mijn burgerkloffie, zonder stropdas en geen mijter op mijn kop.
Mijn enige houwvast zijn de Nordic wandelstokken die ik tijdens onze Rome wandelingen steeds bij me heb.
Het publiek op het plein verstomd en het wordt adembenemend stil, deze verschijning heeft men nog nooit gezien.
Ik besef, nu is het moment om het roer in handen te nemen en het kerkschip een nieuwe koers te laten varen.
“Jesus, zeg ik”, was de adoptie zoon van metselaar/timmerman Jozef, en Maria.
Maria zijn vrouw werd ooit bevrucht door de Heilige Geest in het gedaante van een duif.
Het is niet aan u en aan mij ons af te vragen hoe deze duif in de baarmoeder terecht kwam. Laten we het op een wonder houden.
De ware bron zal mogelijk in de toekomst via DNA onderzoek te achterhalen zijn.
Maria, de echtgenote van Jozef was moeder, maatschappelijk werkster, en had de zorg voor de dagelijkse opvoeding en huishouding.
En Jesus, hun zoon was leerling metselaar/ timmerman/visser/ prediker/ ondernemer/charmeur/rebel en avonturier tot aan zijn kruisdood.
Alle drie personen waren mensen zoals u en ik, en gekleed naar de gebruiken van toen.
Wie ben ik, om mij als uw nieuwe paus anders te kleden dan naar de gebruiken van nu?
(Bewust bouw ik geleerd vanuit mijn communicatie training hierna een stilte in om de spanning op te voeren.)
Aarselend begint Marijke voorzichtig ergens op het plein te klappen en te juichen. De drie nonnen blijven niet achter, immers de wijn heeft bij alle vier al zijn werk gedaan.
Ik steek met mijn armen en Nordic stokken een uitnodigend gebaar naar hen, maar het werkt maar voor de voorste rijen. Immers wat verder weg staat zie ik als mieren.
Dit wordt Philips bellen voor grote beeldschermen op het plein, mijn eerste sponser.
Omstanders op het plein nemen aanzwellend het ritme over en her en der klinken kreten.
Eindelijk een Papam die de kleding van mijn papa durft te dragen en daardoor de tradionele rol van mama op mij als zoon gaat doorbreken.
(Italie denk ik, ik zet jullie zelf aan het werk.)
Op mijn horloge kijkend vind ik al dit eerbetoon na vijf minuten wel genoeg. Immers ik moet de naam van mijn keuze toelichten en de hele wereld zegenen.
Met mijn stokken maak ik door middel van een Andreaskruis een stilte gebaar. Deze boodschap wordt verstaan, dus die stokken moet ik er in houden.
Een van mijn voorgangers vervolg ik, Johannes XXIII was een eenvoudige zoon van een herder met stok uit het dorp Bergamo.
Ook ik ben een zoon van een timmerman / bovengrondse mijnwerker/ zagenslijper en fruitplukker uit het gehucht Spaans-Neerbeek te Holland.
Voor de meeste van u is mijn land echter beter bekend door de vele tulpen, hyacinten en narcissen met Pasen op dit plein, de telers wil ik hiervoor bedanken. Zij dragen bij aan de economie aan het land waar ik vandaan kom. Kenmerkend is hun effectief werken. (In gedachten denk ik, daar kunnen jullie nog iets van leren)
Toch was het Johannes de XXIII vervolg ik, die het tweede Vaticaansconcilie bijeen riep om de kerk een nieuw elan te geven.
Hij besefte dat een wereldkerk om dialoog vraagt zowel binnen eigen gemeenschap maar ook met andere culturen en in alle continenten. Johannes XXIII kon verbroederen.
Zijn boodschap wens ik als Johannes XXIV verder uit te dragen in dialoog en vertrouwen.
Opnieuw zal ik dan ook na snelle organisatorische voorbereiding, een derde concilie bijeenroepen.
Ik verzeker u dat dit op 30 september in 2010 zal zijn.
Dit maal niet in Rome maar op een centrale plek op aarde. (Ik denk aan Romiene vanwege al die gejatte spullen in vroegere eeuwen)
Niet alleen kerkelijke leiders vanuit Christelijke godsdiensten zullen bij dit denkproces betrokken worden, maar ook kerkleiders die geloven in een andere hogere machten.
Daarnaast vind ik dat ook u als gehuwde/samenlevende al of niet met man of vrouw en christengenoten na afscheiding van de R.K.kerk vertegenwoordigd moeten zijn bij dit denkproces om zo samen democratisch tot een kerkhervorming te komen met als doel weer samen te komen tot een kerk die aansluit bij de wereld van vandaag.
(Wederom word ik onderbroken door applaus. Maar de stokken werken weer.)
Mag ik dan nu aan alle wereldburgers die hiervoor openstaan de zegen Urbi et Orbi uitspreken.
En hen die zich hier niet mee verbonden voelen wens ik veel liefde, warmte en geluk toe.
Als de deuren van het balkon na het laatste applaus gesloten zijn wil ik zo snel mogelijk naar Marijke haar hotel. Immers ik heb haar een week niet gezien.
Echter mijn voorgenomen vertrek pakt anders uit.
De kardinaal-deken, Danneels geeft me in het Vlaams eerbiedwaardig te kennen.
Johannes XXIV, Gij zijt nu Paus en zult de huidige wetten van het Vaticaan dienen te eerbiedigen.
Zuster Agnes heeft uw slaapvertrek boven het apostolischpaleis reeds in gereedheid gebracht en de deuren van het paleis zijn inmiddels gekuist gesloten.
Geschrokken vraag ik naar mijn mobieltje om Marijke te bellen.
Helaas, zegt Danneels, dit ligt nog versloten in de kluis van de Sixtijnse Kapel.
Als ik door het geluid van de wekker wakker schrik en Marijke in het satijnblauw als een soort Maria naast me zie liggen reageer ik verheugd. ” Gelukkig schat, ik ben geen paus geworden, het was maar een gezegende droom”.
Jo's Gedachtenkronkels 